Day: 20. ágúst, 2005

Ævilangur draumur minn hefur ræst. Atari hefur nefnilega framleitt tölvuleik fyrir Gameboy þar sem söguhetjan er ég. Hvert ætli markmið leiksins sé, af hulstrinu að dæma? Kannski að ferðast til fátækra landa sem hin mikla hetja Aggi!Aggi!! og hlæja að þjáningum innfæddra, hella sig fullan og valda þjáðum og þreyttum lýðnum eins miklu hugarangri og mögulegt er áður tíminn er úti? Það er viðeigandi á vissan hátt, þar sem ég fór jú til Marokkó, edrú að vísu, og var þar sleginn í andlitið fyrir að taka ljósmyndir.

Já, túristahatrið á sér hin ýmsu birtingarform. Og það er alltaf gaman þegar formið birtist í smettinu á manni. Það er líka gaman að vera túristi með bakpoka og myndavél. Sérstaklega þegar maður hefur óbeit á túristum með bakpoka og myndavélar. Af nauðsyn ertu orðinn það sem þú þolir ekki. En skilningur kemur aðeins með reynslu. Og enginn kýlir túrista á Íslandi. Það hefur heldur aldrei þótt dyggð að hugsa upphátt á Íslandi.

Fannst mér það fyndið þegar viðskiptavinur spurði mig í búðinni í dag hvar lagerútsalan væri? Já, en það fannst mér ekki þegar hundruðir fylgdu í kjölfarið. Það er víst ekki nóg að skrifa það heldur þarf að segja það líka, helst tvisvar. Annars er vetrarvinnan komin á hreint. Já, það er nú aldeilis hringhoppandiljómandi. Ég stefni að CV-skrifum strax eftir áramót. Ef heppnin verður með mér neyðist ég þá kannski ekki til að vinna í Garðabænum á næsta ári.

Eitt uppgötvaði ég mér til happs áðan, en það er að ég næ tveimur strætisvögnum í vinnuna, nefnilega tólfunni og númer sextán (segir einhver sextánunni?). Annars sakna ég fjarkans, sem fer nú búllsjittleiðir og er tröllum gefinn, nefnilega Kópavogsbúum. Neiégseginúbarasisvona.