Dagurinn í dag markar tímamót á skáldferli mínum. Ekki meira um það í bili.
Eftir ánægjulegan fund er snertir ofangreint fór ég á Túskildingsóperuna með henni móður. Þar er varpað fram spurningunni hvor sé hinn eiginlegi skálkur, klassíski krimminn eða sá sem græðir á óförum annarra. Afar gott leikrit. Ólafur Egill fór á kostum sem endranær.
Langar að fara að skella mér á sýninguna. Kemur mér ekki á óvart að Óli hafi farið á kostum. Maður þekkir hann ekki af öðru. 🙂
Ég fullyrði að önnur eins tilþrif hef ég ekki séð í íslensku leikhúsi.