Day: 23. mars, 2006

Verkefni og kaffi

Eftir að hafa spurt mig hvort ég gerði mér grein fyrir því að það væri ekki BA-verkefni, sagði leiðbeinandinn mér að stytta ritgerðina mína um 10 blaðsíður. Ég spurði hann hvað honum þætti um það að ég minnkaði einfaldlega leturstærðina. Held hann hafi átt við róttækari breytingar. Með tilfærslum á texta og leturgerðarbreytingu einum og sér hefur mér tekist að stytta ritgerðina um fjórar. Áður en ég geng á sjálft efni ritgerðarinnar vil ég þó vita hvað prófarkalesurum mínum finnst.

Þessa stundina er ég að springa úr höfuðverk og framtakssemi í senn. Spurning hvort vægir á undan. Ég má samt eiginlega ekki gefa eftir verknum og leggja mig þar sem ég svaf nær ekkert í nótt. Maður kannast of vel við þann vítahring.

Ég fékk annars tvær eða þrjár góðar hugmyndir í nótt og í dag. Sjáum hvað verður úr þeim. Jafnvel ég fari og vinni í þeim núna. Ætli enn meira kaffi sé þá ekki málið? Úff, ég drekk sko sem nemur rúmri könnu á dag, sé miðað við könnu í standard kaffivél. Það er ekki normalt. En eins háður því og ég er á veturna þá samt snerti ég þetta sull ekki á sumrin. Skil ekki hvernig ég fer að því. En nú kraumar uppi í mér munnvatnið í löngun sinni eftir því svarta gufusoðna návatni svo ég er farinn að hella upp á!

Vaknað að morgni og bloggað

Ég vaknaði með hugmyndina og beinagrindina að næsta bókmenntasögulega þrekvirki í hugskoti mér. Móðir mín hinsvegar drap hana með tilraunum sínum tíu til að vekja mig þar sem ég lá vakandi undir sænginni að berjast við að festa hana í minni mér, eftir aðeins um þriggja tíma svefn. Hugmyndin farin eitthvert annað. Kannski les ég bókina þegar Jón Þorgilsson á Seyðisfirði hefur skrifað hana, eða Heinz von Horsttappert í Ulm.

Fyrir kóðunarnerði sem auðveldlega impónerast skal það upplýst að í gær stal ég javascript kóða frá Gneistanum (hann hefur rétt, ég er sætur í IKEA-gallanum) sem knýr dulspekilegan mechanisma sem gerir mér kleift að hafa ótakmarkað magn spássíumynda sem birtast handahófskennt þegar einhver heimsækir þessa síðu. Í augnablikinu eru þær fjórar: Sú gamla, tekin á bar uppi á Gíbraltarkletti, ein tekin í Marokkó nokkrum dögum áður, sú þriðja sjálfsagt tekin snemma árs 1985 og sú fjórða er eitthvað voðalega artí. Spennan eykst eftir því sem eykst á flóruna: Hvernig verður sú fimmta!

Nú laga ég mér kaffi. Í gær drakk ég sem nemur, nei til hvers að segja það sem enginn fær trúað. Gæti þessvegna sagst hafa flogið í skólann. En nú laga ég mér semsagt kaffi, gíra mig svo upp og verð vel stemndur fyrir kynningarfund Samtakanna ’78 í skólanum, sem ég og fleira gott fólk hefur staðið í töluverðu stappi við að fá þangað. Ekki vegna tregðu samtakanna, takið eftir, heldur vegna tregðu maskínunnar, sem aldrei hefur verið beygluð og beygð á svo róttækan hátt í áttina til aukinnar jafningjafræðslu og jafnréttisumræðu. Að vonum er ég því spenntur að sjá viðbrögðin. Ef illa gengur tryllum við lýðinn til hlýðni með loforðum um leika og brauð.

Í öðrum fréttum hefur cand. psych. neminn hann bróðir minn játað sig sigraðan fyrir ritgerðinni minni. Það er mér eiginlega óskiljanlegt, maðurinn les flennistórar óskiljanlegar greinar daglega um cognitive hitt og dissonance þetta (híhí), en svo þegar honum er boðin mannkynssaga á kjarnyrtri íslensku þá lúffar hann. Nei, ég er ekkert hissa. Þessi ritgerð er skrímsli sem engu eirir. Ég held ég hafi fyrir tilviljun dottið niður á uppskriftina að akademískum ragnarökum.