Ef það er tilgangur Moggans að reyna að vera fyndinn með öllum þessum pervisalegu myndum af Wolfowitz, þá er það líklega mesta afrek hans til þessa. Þetta er eins og bók um furðufílinn Elmar.
Palli litli úlfabarn var vondur strákur. Dag einn átti að skamma hann fyrir að banna öllum krökkunum á leikskólanum nema Söndru vinkonu sinni að vera með í sandkassanum. Palli litli var handviss um að hann yrði ekki skammaður fremur en hinn daginn (mynd 1)
En annað kom á daginn. Palli litli úlfabarn var kominn í meira klandur en nokkru sinni fyrr, og hann fór að velta fyrir sér hvernig nú á því stæði að hann væri kominn í svona mikil vandræði. Af hverju koma mamma og pabbi ekki að sækja hann á leikskólann núna til að gefa honum heitt kókó eins og áður? (mynd 2)
Skyndilega var allur heimurinn á móti Palla litla úlfabarni. En honum fannst hann ekki hafa gert neitt af sér, hann vildi bara leika við Söndru vinkonu sína. Af hverju átti að neyða hann til að leika líka við hina krakkana? Palli litli var að því kominn að gráta, snökt snökt :'( Hann var farinn að sjá eftir því að hafa verið svona eigingjarn (mynd 3)
Framhald í næsta tölublaði Morgunblaðsins.
Góð saga, ahahahahahaha!
Snilld! 😀
🙂
Hehehe.
Annars fagna ég því að Wolfowitz hafi verið sparkað. tók þátt í undirskriftalistanum gegn honum. Farið hefur fé betra. Það gekk ekki að Palli sæti einn að kökunni. Hann var auk þes búinn að vera vondur strákur, var hugmyndasmiður Íraksstríðsins o.fl.
Mér þótti annars fyrirsögninni í fréttaskýringu Fréttablaðsins (að mig minnir, gæti hafa verið Mogginn) nokkuð viullandi: „Forboðnar ástir gyðings og múslima“, rétt eins og ÞAÐ væri það sem ágreiningurinn snerist um, en ekki það að Wolfowitz, yfirlýstur baráttumaður gegn spillingu gerðist sjálfur sekur um hið sama með því að hampa svo ástkonu sinni í starfi.
Fréttin sjálf skýrði svo frá raunverulegum málavöxtum en þessi fyirsögn finnst mér bera vott um óvönduð vinnubrögð og mér finnst æsifréttafnykur af henni.
*fyrirsögnin…. villandi
Insláttarvillur eru hvimleiðar.
Notaði „annars“ tvisvar. „Líka“ hefði verið betra í seinna skiptið.
Minn innri sjálfsgagnrýnismálfræðifasisti lætur enn á ný í sér heyra…
Satt er að insláttarvillur eru hvimleiðar. Hafðu samt ekki áhyggjur af þeim, þær bíta ekki. Ekki fremur en umkomulaus pólitísk úlfabörn.
Ég elska að borða börn.
Hahaha þetta er fyndið.