Peningar

Tímabilið frá hérumbil sama tíma í fyrra til dagsins í dag einkenndist af miklum fjárhagserfiðleikum hjá mér. Ég keypti bíl, glutraði lánamálunum og dröslaðist svo til Ítalíu á kreditkortinu. Núna kemur í ljós að ég eyddi hérumbil þeirri upphæð sem ég hafði leyft mér í þennan munað en ekki þeirri upphæð sem ég hef hingað til verið rukkaður um.

Það sem gerist í einni svipan þegar sannleikurinn dúkkar upp er einfalt: Ég eignast bílinn algjörlega á morgun ef ég tími því, og þar fyrir utan skulda ég engum nema lánasjóðinum. Fólkið hjá Sjóvá verður sjálfsagt eins og kúkur í framan þegar ég segi þeim að ég ætli ekki að borga glæpsamlegar 120 þúsund krónur í iðgjöld. Af því eins kaldhæðnislegt og það hljómar á samdráttarskeiði þá skyndilega borgar sig að taka lán fyrir mismuninum.

Segið svo að sýstemið sé aldrei skemmtilegt.