Ég kemst alltaf nær þeirri skoðun að 40 stunda vinnuvikan sé barn síns tíma. Nær væri að miða við 30 stunda vinnuviku og í raun er hærra viðmið ómanneskjulegt miðað við nútímalegar þarfir.
Reykjavíkurborg hefur að vísu náð að lempa þetta niður í 35 stundir með því að selja kaffi- og matartímana en mér finnst það rangsnúin mannúð. Það þýðir í raun að starfsfólk fær ekki greitt lengur í pásum en hefur þann valkost í staðinn að sleppa þeim til að fá að fara úr vinnu klukkutíma fyrr. En undir öllum eðlilegum kringumstæðum eyðir fólk eftir sem áður jafnmörgum klukkutímum í vinnunni á dag.
Þið megið kalla það óskhyggju en ég vildi gjarnan sjá þær breytingar að vinnuvikan verði stytt niður í 30 stundir án þess það rýri tekjur fólks. Kjarasamninga má þá endurgera með tilliti til hins nýja fyrirkomulags. Ég held það sé nokkuð sem vert er að hugsa um á tímum þegar vinnuveitendur gera sitt ítrasta til að notfæra sér ástandið til að skera niður í starfsmannahaldi og kreista á sama tíma meiri vinnu útúr fólki vitandi að það getur ekki sagt nei. Gildir þar hið fornkveðna: flestum vinnuveitendum stendur á sama um þig.