Ég velti því stundum fyrir mér þegar ég heyri rithöfunda ræða bækur sínar hvort þeir hafi nokkra hugmynd um hvað þeir voru að skrifa.
8 thoughts on “Höfundar”
Lokað er á athugasemdir.
Ég velti því stundum fyrir mér þegar ég heyri rithöfunda ræða bækur sínar hvort þeir hafi nokkra hugmynd um hvað þeir voru að skrifa.
Lokað er á athugasemdir.
Ég þykist vita að í mörgum tilfellum „vita“ bókagagnrýnendur og bókmenntafræðingar það betur en höfundarnir sjálfir. Þeir virðast eiga auðveldara með að sjá táknmyndir í hinu og þessu, tengsl hér og þar og fleira sem höfundarnir hafa gjarnan aldrei leitt hugann að.
Ég átti reyndar ekki við það, heldur þegar höfundar ræða um bækur sínar eins og þeir viti ekki um hvað þær fjalla.
Það gerist víst oftar og oftar að höfundar láta skrifa í gegnum sig.
Ég heyrði einu sinni höfund flytja upplestur en áður en hann hófst talaði hann um tilurð bókarinnar. Og í stað þess að fjalla um sjálfan sig í fyrstu persónu eins og eðlilegt væri að gera, talaði hann um sig sem „höfund“ í þriðju persónu. Það var gasalega pirrandi. „Höfundur varð fyrir bla bla bla lífsreynslu og þá hugsaði HANN með sér…“
En þetta var útúrdúr.
Úff, ég hefði hent flösku í hann!
Leikstjóri lífs míns talar oft um leikstjóra lífs míns í þriðju persónu –
,,leikstjóri lífs míns varð fyrir lífsreynslu“.
Leikstjóri lífs míns finnst eðlilegt að tala um hluti í þriðju persónu.
Það er allavega fyndið þegar Egill Helgason droppar kæruleysislega fróðleiksmolum um bækur annarra, einsog hann hafi alls ekki flett þeim upp fyrr um daginn.
Já, mér finnst rithöfundarnir alltaf koma frekar vel út í samanburðinum.