Safngestir athugið, ég er farinn

Ég er ekki lengur bókavörður. Ég byrjaði sem bókavörður á Borgarbókasafninu sumarið 2004. Í ágúst 2004 byrjaði ég í hlutastarfi á Þjóðarbókhlöðunni, kvöld og helgar. Ég vann þar fram á vor og byrjaði aftur haustið 2005. Laugardagurinn fyrir viku átti að vera síðasti dagurinn minn en ég var veikur þann dag og reyndar líka næst síðasta daginn minn. Það var voðalegur bömmer að klára ekki síðustu vinnudagana. Ég á reyndar eftir að líta við til þess að ganga frá draslinu mínu, bæði í tölvunni og skápnum mínum.

Ég vann aðallega á fjórðu hæðinni. Mér líkaði vel við þetta starf. Það er fátt skemmtilegra heldur en að hjálpa fólki að finna upplýsingar sem það þarf á að halda. Ég væri í raun alveg til í að vinna við upplýsingaþjónustu. Mér líkaði hins vegar ekki að þurfa að eltast við fólk sem talaði í farsíma inn á safninu, niðurdrepandi.

Ég vann líka í aðalafgreiðslunni niðri. Það gat verið mjög stressandi þegar margir þurftu aðstoð.

Það hefur verið voðalega indælt að vera svona tengdur Háskólasamfélaginu öllu saman. Ég á eftir að sakna þess.

Ég á líka eftir að sakna samstarfsfólks míns þó ég muni vissulega hitta þau reglulega þegar ég kem á safnið sem gestur. Það er varla að ég geti farið að nefna fólk því það eru svo margir þarna. Ég verð þó að segja að ég mun sakna þess að spjalla við Óskar á kvöldin, ég á örugglega eftir að reyna að fara þarna í heimsókn til að spjalla. Síðan er það fastasti gesturinn sem hefur verið svo stór hluti af starfinu, það verður undarlegt að hitta hann ekki reglulega.

Ég held því fram að ég hafi verið einn sá besti í að tilkynna lokun safnsins. Safngestir athugið, klukkan er fimm og það er búið að loka húsinu.