Það er yfirleitt ógeðfellt að lesa blogg Vilhjálms Arnar Vilhjálmssonar. Það virðist erfitt að finna nokkuð sem hann túlkar ekki sem gyðingahatur. Aðal gyðingahatrið í dag að hans mati virðist náttúrulega vera að gagnrýna Ísrael. Þetta er ekki nýtt bragð. Hann og aðrir zíonistar nota þetta til að verja óverjanlega framgöngu Ísraela. Ef einhver vogar sér að gagnrýna Ísrael þá er hinn sami strax kallaður gyðingahatari og þarf að sverja það af sér. Ég skil svo sem vel að menn vilji ekki vilji ekki fá þennan stimpil á sig en hvers vegna segja menn ekki bara einfaldlega við hann að hann sé ómarktækur vitleysingur þegar hann segir eitthvað svona? Bloggið hans er fullt af vitleysu og enginn ætti að taka hann alvarlega.
Fyrir málstað þeirra sem raunverulega hafa áhyggjur af gyðingahatri en ekki af réttmætri gagnrýni á Ísrael þá er málflutningur Vilhjálms voðalegur. Misgáfulegt fólk sér þetta tengt svona saman og notar þá framgöngu Ísraels sem afsökun fyrir að níðast á gyðingum. Þeir sem vilja að gyðingar séu allsstaðar öruggir þurfa að leggja áherslu á það í málflutningi sínum að það sé stór munur á Ísraelsríki og gyðingum eða öllu heldur zíonisma og gyðingdóm.
Fræðasamfélagið virðist hafa tekið þá lofsamlegu ákvörðun að skyrpa Vilhjálmi út úr sér. Það á sér helst skýringar í aðkomu Vilhjálms að MIðhúsasilfursmálinu þar sem hann gekk fram með slíku offorsi að hann fékk að lokum á sig dóm þar sem ummæli hans voru dæmd ómerk. Sjálfur minnist Vilhjálmur raunar ekki á þetta mál þegar hann er að skýra hvers vegna hann er að vinna sem bréfberi þrátt fyrir doktorspróf og reynslu. Hann lætur eins og helsta ástæðan sé sú að sætar ungar stelpur fái öll djobbin. Einmitt.
Ég hef raunar áður skrifað færslu þar sem ég bendi á galla í ályktunarhæfileikum Vilhjálms þegar kemur að fornleifafræði. Raunar gæti það hugsanlega hafa ruglað Vilhjálm í því tilfelli að um var að ræða minjar sem tengdust gyðingum.