Month: júlí 2004

Ég biðst innilegrar afsökunar á bloggtíðni dagsins. Ég virðist vera háður blogginu og, þegar ég sé fram á bloggleysi næstu daga, blogga ég á fullu spítti – eins og maður sem vill hætta að reykja og reykir heilan pakka á kortéri í von um að það haldi honum gangandi í nokkurn tíma. Slíkt virkar að sjálfsögðu ekki.

Til eru menn sem hætta að blogga í hreinni tilraun til ósvífni og gera lítið úr fíkn annarra í „efnið“. Þetta kalla ég „Sick boy einkenni“ og vitna þá í Trainspotting.

Jæa, nóg komið af þessu rugli. Senn held ég út í rigninguna að hitta uppáhaldsþjónustufulltrúann minn í bankanum og gjaldkerann, sem ég þekki þó ekki eins vel, enda hraðbankar nær algjörlega búnir að leysa þá af hólmi. Ef hraðbankar byðu upp á erlendan gjaldmiðil auk hins hérlenska þyrfti ég aldrei að tala við gjaldkera aftur.

Og meðan ég man! Ég á enn eftir að pakka.

Menn hafa nú í nokkurn tíma borið það ofan í mig að ég þurfi að skipuleggja fríið mitt mjög vel, þ.m.t. ferðafélagi minn. Er því ekki að skipta. Það felst vinna í skipulagni og mér kæmi ekki til hugar að eyðileggja fríið mitt og skipuleggja það. Aukinheldur er skemmtilegra að ákveða allt þegar að því kemur, eða jafnvel að ákveða ekki neitt, bara gera það. Skipulagni má fara andskotans til (og koma aftur þegar ég byrja í skólanum!).

Ónefndur vinnufélagi er bloggari og beini ég til hans þeirri forláta bón að hann lagfæri athugasemdakerfi sitt (takið eftir íslenskuvæðingunni? Ekkert kommentakjaftæði lengur!), enda er hann engu bættari án athugasemda minna, sem þykja með eindæmum skemmtilegar, hnitmiðaðar og gagnlegar. Trúið mér ekki? Spyrjið mig!

Heimildarmaðurinn Deep Throat hugsanlega látinn
„Ein helsta ráðgáta bandarískrar stjórnmálasögu kann nú að vera leyst þar sem talið er að helsti heimildarmaður blaðamannanna sem flettu ofan af Watergate málinu, hinn svokallaði Deep Throat, hafi fundist látinn á hótelherbergi í Biloxi, í Mississippi fylki í Bandaríkjunum, segir í frétt breska dagblaðsins Guardian“.

Þetta mun vera sami maður og rætt er um hér.

Það má furðu sæta að ég hafi vaknað í morgun. Það má raunar einnig furðu sæta hvað íslenskir glæpamenn eru jafnan fljótir að játa á sig verknaðinn, jafnvel þegar engar haldbærar sannanir liggja fyrir.

Á meðan raunverulegir glæpamenn bíða dóms og laga, eru erlend stjórnvöld iðin við að hrella saklausa menn sem helst þarfnast geðhjálpar fremur en fangelsisvistar.

Þeir sem eiga eftir að skrifa undir plagg þetta skulu gera það.

Íslendingurinn er hættur í Tý meðan heimurinn stendur á öndinni; aldrei áður hefur einn maður sést glutra frama sínum niður á svo skömmum tíma. Ekki má þó áfellast Ottó, enda langtum meira starfsöryggi að finna í Mývatnssveitinni. Ekki greinir Mogginn frá því hvernig Ottó hyggst framfleyta konu sinni og soltnum börnum, en áreiðanlega finnur hann leið, meðan við – hinir dauðlegu – fylgjumst spennt með heima úr stofu …

Endilega skoðið þetta. Þetta er eitt það fyndnasta sem ég hef á ævi minni séð, þægilega fyrir komið á minni eigin síðu, ykkur til hæginda.

Fleira hef ég ekki að segja að sinni. Kannski fylgja fleiri færslur áður en ég fer, en það læt ég liggja á milli hluta hvort úr verði.

Á morgun yfirgef ég land þetta. Eftir sólarhring verð ég sitjandi í mestu makindum um borð í flugvél, sötrandi rauðvín með bók í hönd. Ekki amaleg tilhugsun!

Ég vil afsaka skrifleysi mitt (svo ekki sé minnst á innihaldsleysi) að undanförnu með því að bjóða öllum lesendum Bloggsins um veginn upp á ímyndaðan mjöð. Lesendur mínir segi ég ekki, enda á ég ekkert í lesendum þessa bloggs og aukinheldur lesa þeir mig ekki, þeir lesa bloggið. Ef einhver vill aftur á móti lesa mig má láta mig vita með tölvupósti, svo ég geti þegar hafist handa við að skrifa mig.

Bloggara hefur borist áskorun um að semja kvæði í dróttkvæðastíl. Tekur bloggari áskorun þeirri fagnandi og mun kvæðið birtast hér að mér heimkomnum. Verður mér eigi erfitt um vik, að leita skáldskaparmjaðar á Ítalíu, en þar mun hann flæða um öngstræti og torg öll líkt og Bölverkr færi þar fljúgandi um, sullandi miði úr maga sér. Einnig mun þar finnast vín, líkt og Heiðrún væri þar sjálf mætt á svæðið. Í raun og veru hvílir hún makindalega á gullinþöktu þaki Valhallar, en ekki í Verona. Nammi.

Pant verða vopndauður! Þangað vill ek at lífi loknu fara.

Undarlegir hlutir eru á sveimi í andrúmsloftinu – meira um það eftir geðrannsóknina mína.

Á morgun verður heimasíðan www.freebobby.org formlega opnuð, en þar verður að finna undirskriftalista sem afhentur verður yfirvöldum í Japan, í þeirri von um að þeir sleppi Bobby lausum svo hann megi fá pólitískt hæli á Íslandi. Vitaskuld mæli ég með því að þið skrifið undir því, með orðum Hrafns Jökulssonar, það er náttúrlega fáránlegt að eiga að læsa mann inni í fangelsi í tíu ár fyrir að hafa teflt í landi sem er ekki lengur til.

Eitt að lokum. Heita allar bandarískar IP-tölur borg.state.gov. eða er verið að fylgjast með mér?