Eftir nokkra íhugun hef ég komist að þeirri niðurstöðu að þeir sem fleygja grjóti og þess konar í ljósaskilti fyrirtækja, aðhafast slíkt einfaldlega til að tryggja fortíðarþrá sinni eldsneyti, svo þeir geti síðar gengið um götur og bent á brotnu skiltin, tuldrandi um að það sé af sem áður var, að heimur versnandi fari og að tímarnir séu hinir hinstu og verstu; að áður hafi þar þrifist verslun með zetu, þar sem nú stendur aðeins eftir brotið ljósaskilti. Þannig er vandamál sem áður var talið að ætti djúpar og flóknar félagslegar rætur í raun voða einfalt og tiltölulega auðvelt úrlausnar; við leggjum blátt bann við notkun á ljósaskiltum. Þar með má tryggja að þau verði eigi framar eyðilögð, auk þess að það gefur skemmdarvörgunum tilefni til fortíðarupphafningartuldurs, allt verandi verra í dag, nú þegar engin ljósaskilti eru eftir til að eyðileggja, og sér þannig fortíðarþrá þeirra farboða án þess að nokkur eyðilegging eigi sér stað.
Þessa merku vísindalegu uppgötvun gerði ég á gangi áðan, þegar ég uppgötvaði að áður höfðu þrifist fimm (ef ekki fleiri) verslanir svokallaðra kaupmanna á horninu í hverfinu mínu, þar sem ekkert er í dag utan í mesta lagi staka skilti með gati. Er það jú ekki frumhlutverk vísindanna eftir allt saman, að veita umhverfinu athygli, og draga ályktanir þar af?