Leiðrétting

Einhverjir munu hafa skilið síðustu færslu sem svo að ég væri að hnýta í Einar Má (!), svo greinilega er það ofsögum sagt að ég geti tjáð mig á skiljanlegri íslensku. Síðasta færsla segir, í sem fæstum orðum, að það sé kjaftæði að list eða fræði geti versnað af þau komast í tísku. Dæmi um fullyrðingu: Ég las Draumalandið áður en það varð geðveikt kúl og ég var bara vá mar! Núna er maður bara, þúst, kommon! Hvadda lesidda mar?!

Nietzsche er ofnotaður og rangtúlkaður sem nasismi og andfeminismi o.s.frv. Ergó: Menn skulu ekki vitna í Nietzsche? Ef eitthvað er held ég að þveröfugrar nálgunar sé þörf, m.ö.o. sé ég engar forsendur fyrir þessari afleiðslu. Ef til er Nietzsche-klisja þá er það rangtúlkun á hugmyndum hans. Rangtúlkanir þarfnast leiðréttingar, ekki afneitunar.

Auk þess finnst mér hálfgerð klisja að sjá klisjur í hverju horni. Það er nokkuð sem ég tengi við tískuvitund níundubekkinga og Huga.is.

Atli Freyr hengir bakara fyrir smið

Háæruverðugur Atli Freyr Steinþórsson hefur einnig sitt um málið að segja, en segir í raun og veru ekkert sem ekki hafði áður komið fram í máli hæstvirts Björns Rúnars. Hef ég einnig svarað honum, en leyfi mér að fara yfir nokkra punkta, sem skerpt gætu sýn lesenda á meiningu umdeildrar færslu.

1. Páfinn var góður maður. Okkur greindi hins vegar á um fóstureyðingar og réttindi samkynhneigðra. Hann frelsaði Pólland frá kommúnismanum sem ól af sér keðjuverkandi áhrif um austantjaldslöndin sem varð kommúnismanum að falli.

2. Ghandhi var einnig góður maður. Hann hóf baráttu gegn apartheid í Suður-Afríku og frelsaði Indland undan járnhæl Englands.

3. Þegnar gömlu kommúnistaríkjanna sæta enn fasískri stjórn skoðanakúgara og glæpamanna. Þar eru mannréttindi í lágmarki og í raun er ástandið ekkert betra þar núna. Jafnvel verra.

4. Við stofnun hins frjálsa Indlands klufu múslimar sig frá hindúum og stofnuðu Pakistan. Milli þessara landa hafa geisað blóðugar erjur allt frá því skömmu áður en Ghandhi dó. Boðskapur Ghandhis lifir enn, en því miður gera deilurnar það líka.

5. Ég ber mikla og djúpstæða virðingu fyrir Ghandhi, en ekki jafnmikla fyrir páfa, sökum ágreinings okkar. Báðir lögðu þeir sitt af mörkum, þó deila megi um hversu miklu þeir hafi komið til leiðar með boðskap sínum.

6. Á engan hátt held ég því fram að tilraunir þeirra til mannbetrunar hafi ekki komist til leiðar, einfaldlega vegna þess að þeir hafi verið „helvítis trúarleiðtogar“. Hefur Atli rifið trúarleiðtogann úr samhengi og skotið „helvítis“ þar fyrir framan, rangri túlkun sinni á bloggfærslu minni til framdráttar.

7. Ég hef marxíska skoðun á trúarstofnunum, þó ég kenni mig að öðru leyti lítið við þann mann. Á leiðtogum þeirra hef ég enga eina skoðun, enda eru þeir eins mismunandi og þeir eru margir. Á páfa hef ég enga andúð, og sér í lagi hefði ég ekki andúð á honum fyrir að vera trúarleiðtogi. Guðlega dýrkun á páfa skil ég hins vegar ekki og þegar fregnir af páfa birtast á kortérs fresti eftir dauða hans finnst mér nóg um, pirrast og asnast til að láta gamminn geisa á bloggsíðu.

8. Andvígur stórmennasöguskoðunum, segir hann. Hreint ekki, en ég vil hvorki líta á söguna eingöngu í ljósi stórmennis eða almúga, þar sem báðir aðilar eiga að sjálfsögðu hlut að máli. Eða náði Adolf Hitler kannski kjöri án fólksins?

Mér þætti gott að vita hvort Atla Frey þyki ég enn fordómafullur eða hvort söguskoðun mín sé póstmódernísk eða sósíalísk. Má hann það vita, að mínir einu fordómar beinast gegn fordæmendum, en á þeim hef ég djúpstætt hatur. Að endingu vil ég vita hvort deilur þessar um keisarans skegg hafi í það minnsta komið Atla Frey og Birni Rúnari í skilning um að ég hati ekki páfa.

Andsvar

Jæa, ég hef svarað reiðilestri Björns Rúnars Egilssonar á athugasemdakerfinu. Nú hef ég aldrei haldið því fram að páfi hafi nokkurn tíma setið auðum höndum. Hins vegar hef ég haldið því fram að hann hafi ekki komið miklu til leiðar, þrátt fyrir tilraunir sínar. Það á ekki síður við um hann en aðra friðarpostula. Altént sé ég það þannig, en ég er náttúrlega bara leiðindadurgur.

Dæmi hver fyrir sig

Stöku læknir kemur fram og segir að mjólk sé holl og sporni gegn beinþynningu. Landlæknir og líffræðingar segja það kjaftæði.

Stöku læknir kemur fram og segir að amfetamín sé gott fyrir „ofvirk“ börn. Sálfræðingar og flestir geðlæknar segja það bæði siðlaust og kjaftæði.

Ég veit hverjum ég treysti, en það sama á ekki við um alla. Sannleikurinn er þannig gerður að aðeins eitt getur verið rétt, svo það er augljóst að einhver leikur tveimur skjöldum. Hvers vegna má ekki koma heiðarlega fram? Hvernig er hægt að deila um að amfetamín er og verður vont og að í flestum tilvikum „ofvirkni“ liggur sökin hjá foreldrunum? Vissulega er ofvirkni til en það er á engan hátt hægt að rökstyðja gríðarlega fjölgun ofvirkra öðruvísi en að læknar útbýtti rítalíni eins og nammi og víkki skilgreininguna vísvitandi. Eru þeir á prósentum, helvítin?