Satanismi á Íslandi

Ef allir veldu sér trúflokk eftir eigin breytni væru flestir íslendingar satanistar. Satanismi hefur raunar mætt talsverðum fordómum, líklegast nafnsins vegna, þótt trúarbrögðin feli að öðru leyti í sér enga dýrkun á Satan. Ef kristni boðar sósíalisma án stéttabaráttu má segja að satanismi sé frjálshyggja – gerðu það sem þér sýnist, án þess þó að skaða aðra. Þér ber t.d. engin siðferðisleg skylda til að hjálpa blóðuga manninum í ræsinu, en þú mátt það.

Ég geng raunar svo langt að segja að maður sem segist kristinn, en hegðar sér ekki í samræmi við það, sé ekki kristinn. Þess vegna tel ég að íslendingar séu upp til hópa satanistar, án þess að gera sér grein fyrir því.

Arngrímr lúfa er allr

Ég er frjáls! Sannur þræll veit að Tómas frændi hafði það helvíti fínt í samanburði við áþján eigin hárvaxtar, og gólfið hjá hárskerðinum (barbaranum?) var sem frumskógur eftir á. Ég hef áreiðanlega lést um einhver kíló.

Skugga-Baldur eftir S. Jón var góð, en sérstök. Hún er alls ekki við allra hæfi og mér finnst erfitt að mæla með henni. Kannski ekki síst vegna þess að ég veit ekki hvað heillaði mig við hana.