Er ég svekktur yfir því að íslendingar drulluðu á sig í Ojróvisjón ársins? Hreint ekki. Þá þurfum við ekki að hlusta á þjóðernisfasísk komment sjónvarpsviðrinisins Gísla Marteins, þar sem hann tuðar um helvítis hundingstyrkja með absólút nó ríspekt fyrir þeim glæstu væringjum miðalda. Fari hann og veri. Nú verður fyrst gaman að horfa á Ojróvisjón!
Nú fara menn sjálfsagt að velta fyrir sér nýrri taktík, fyrst það virkaði ekki að senda óskabarn þjóðarinnar, sem lengst komst í keppninni. „Hún hefur reynsluna,“ sögðu menn, „sem hún ekki hafði þá. Ergó hún vinnur þetta núna, fyrst hún lenti í öðru sæti þá.“ Hve menn geta reist sér hús á sandi.