Lauk við Áhyggjudúkkur áðan. Það er ekki góð bók. Titillinn er töff en ekki lýsandi fyrir úrkynjaðan heim bókarinnar. Sagan er slitrótt og tilgangslaus, samræður oftast nær merkingarlaus kjaftavaðall sem á að hljóma gáfulega og persónusköpun engin, fyrir utan það að sumir eru perrar en aðrir ekki. Nokkuð var um þversagnir í bókinni, eins og hár krabbameinssjúklingsins Maríu, sem hún ýmist hafði eða ekki. Höfundur kórónar svo tilgangsleysið með því að beita töfraraunsæi og skapa með því einhvern Birdsfílíng í enda bókarinnar.
Niðurstaða mín er sú að greinilega skrifa sumir bækur bara til að skrifa bækur. Og sá sem sagði að „þessi kraftmikla, bráðfyndna og djarfa saga Steinars Braga [blési] sannarlega ferskum vindum inn í íslenskar bókmenntir“ er maður sem ég þyrfti að hafa til vitnisburðar um hvað ekki eigi að lesa – með því að glugga í bókaskápinn hans.