Hrach! Þetta er eitt þessara kvölda sem ég varla veit hvað ég á að gera af sjálfum mér. Ég vil ekki sofa, vil lesa en nenni því ekki, myndi ekki bæra hendi á móti mat en nenni ekki að útbúa hann, langar í te – kannski ég láti það eftir mér, kannski ekki. Já, það er erfitt líf að vera vesturlandabúi og hafa alla þessa valkosti en enga nennu til að gera neitt. Guð hvað ég öfunda hungruðu börnin í Afríku. Þau þurfa að minnsta kosti ekki að afsaka hungur sitt með leti.