„Hummerjeppar eru svo dýrir og flottir og kraftmiklir. En samt einhvern veginn lánlausir eins og Exbéflokkurinn. Í stað þess að allir dáist að honum er hann gripinn á fatlaðrastæði, einn og yfirgefinn. Jafn átakanlegur og hann er dýr, fínn og kraftmikill. Stærsti og sýnilegasti flokkurinn og þó minnstur, hataðastur og yfirgefnastur.“
Mæli eindregið með Kistupistlinum hans Ármanns. Það liggur við maður fyllist samúð með Framsókn. Liggur við en þó auðvitað ekki.
Vil svo benda á þessa miklu snilld sem ég fann fyrir atbeina Málbeinsins. Mikill er bosmi sauðkindarinnar. Ef sé það Séraguðmundarkynið góða dugir heldur ekkert slorheiti!
Mér finnst þetta bráðskemmtileg hugmynd að bjóða mölbúanum í Sæborgu að nefna ær í Lóni. Ég get hugsað mér margt vitlausara í þekkingar- og upplýsingasamfélaginu, t.d. Ædólið. Ærheiti eru eins og þú veist sérstakt viðfangsefni í íslensku. Í ljósi þess er Barry-hugmyndin hans Gísla einstaklega vond.
En mikið tekur nú þetta jeppastand öllum sauðum fram. Ef þetta er allt og sumt sem mönnum leggst til um pólitískan andstæðing sinn verður Framsókn komin í lykilaðstöðu í borginni löngu fyrir kosningar!
Undir þetta síðasta tek ég ekki. Jeppamálið er eingöngu nýlegasta dæmi þess aulagangs sem viðgengst í Framsóknarflokknum, og um að gera að benda á það, þar sem málið er alvarlegt. Hitt er þó rétt að menn mega ekki einblína á þetta og gleyma öllu öðru, enda veit ég ekki til þess það sé nokkur hörgull á annars konar gagnrýni á téðan flokk. Svo er athyglisvert hversu lítið fer fyrir kosningaumræðunni, ef nokkur er. Sýnist mér margir vilji þegja hana af sér. Wovon mann nicht sprechen kann, sagði Þýskarinn.