Cure-stemningin ríður húsum hér á Öldugötunni svo allir nærliggjandi vegfarendur bíta í rykið og hníga í duftið:
However far away, I will always love you.
However long I stay, I will always love you.
Whatever words I say, I will always love you.
Why are you so far away? she said,
Why won’t you ever know that i’m in love with you?
That i’m in love with you?
You, soft and only
You, lost and lonely
You, strange as angels
Dancing in the deepest oceans
Twisting in the water
You’re just like a dream…
Just like a dream…
Hvað er málið með þetta veður? Djöfulsins snilld! Samt ekki, ég er fastur inni. Þetta nám, þettanámnámnámnámþetta.
Show me how you do it,
And I promise you,
I promise that I’ll run away with you.
I’ll run away with you …
Mér finnst eitthvað svo einkennilega heillandi við að ganga yfir túnið framhjá Landakotskirkju á hverjum morgni, sér í lagi í glampandi sól eins og hefur verið í dag. Glampandi sól og geislandi veðri. Geitungarnir gera sér forboðnu berin á Reynitrjánum að góðu og vér upprennandi fræðungar sitjum hérna eins og kúkur að kljást við textavensl Íslendinga- og riddarasagna. Í góða veðrinu. Morknum eins og skinnur þær er við skoðum. Stalst raunar í tilefni dagsins út á svalir að fá mér bjór meðal röndóttu skrímslanna í trjánum í garðinum mínum. Þá kemst ég kannski í enn meiri tengsl við viðfangsefni dagsins, ástina og Íslendingasögur.
Orðið ást í öllum orðmyndum kemur 25 sinnum fyrir í Íslendingasögum [Uppfært: Bíddu, ég lokaði óvart glugganum, leitaði aftur, og þá komu 34 leitarniðurstöður til viðbótar! Í þetta sinn hefur Laxdæla vinninginn.]. Þar af langoftast í Hallfreðar sögu vandræðaskálds (eftir Möðruvallabók). Sem segir okkur að miðað við fyrsta leitarorð er Hallfreðar saga undir langmestum áhrifum frá riddarasögum. En þetta er nú bara miðað við fyrsta leitarorð svo við skulum ekki fara að æpa neitt uppfyrir okkur í hrifningu.
Monday you can fall apart, Tuesday, Wednesday break my heart. Thursday doesn’t even start, it’s Friday, I’m in Love!
Þetta veður er eiginlega einum og fallegt, og dagurinn eiginlega einum of dásamlegur (í hlutlægum skilningi). Mikill eiptími í aðferðum í dag þar sem fólk með miklar spekúlasjónir um rannsóknarmöguleika á fótbolta annars vegar og fóbolta hins vegar fóru mikinn. Eiginlega langaði mig til að hengja mig í hleðslutækinu mínu af óþoli. Þvínæst Árnagarðast ögn með bekkjarsystur með þónokkurri hluttekningu á verkefnavali kennara vorra sem óskeikulir eru með öllu í vísindalegum mikilfengleik sínum. Þvínæst setið lengur meðal eipara hávísindalegra hugsjóna delerandi stórkostlegum pælingum um doktorsritgerðarefni versus BA-ritgerðarefni. Á nótunum: Væri hægt að brúka síðarnefnda ritgerð sem kafla í fyrrnefnda. Hélt ég yrði ekki eldri.
Sun is up, so happy I could scream! Clouds drift by and everything’s like a dream.
Sjitt hvað ég meika ekki að hanga hérna inni … þarf sólgleraugu til að sjá á skjáinn. Gleraugu textavensla til að skilja verkefnið. Hahaha, þetta er svo asnalegt myndmál!
Að horfast í augu við morguninn með bolla í hönd meðan ketillinn sýður á hellunni. Það held ég nú.