Barið uppundir gólfin

Ég sat að semja við píanóið þegar skyndilega riðu þung högg uppum gólfið allt. Ég hélt áfram, nágranninn gæti bara vel fellt sig við óhjákvæmilegu falsnóturnar. En mannfjandinn hélt bara áfram að lemja svo ég neyddist til að hætta. Og ég sem var kominn svo nálægt því sem ég vildi.

Það er kortér síðan og ennþá lemur hann við og við, reyndar í veggina, með einhverju þungu. Kannski mannslíki. Ég skal ekki segja. Hitt veit ég þó að ég er uggandi um að nábúinn nýi sé ekki allur þar sem hann er séður. Sem er nokkuð skuggalegt því ég hef aldrei séð hann.

En ef hann var ekki að kvarta undan ómstríðunni minni? Neyðist maður þá ekki til að spyrja hvað hann sé að byggja þarna?

5 thoughts on “Barið uppundir gólfin”

  1. Na, the children’s book Wolf’s Coming is much better. Super spooky all the way through, until the very last page. Just as it should be.

  2. Þetta er hrikalegt lag. Ég verð hrædd í hvert einasta skipti sem ég hlusta á það!
    Bankaðu annars bara uppá hjá nábúanum og bjóddu honum í öl. Hann sleppir þér þá mögulega ef hann reynist svo vera fjöldamorðingi.

  3. Þetta finnst mér alltaf fyndið. Þetta er dæmi um ótrúlega lélega samskipta hæfileika nábúans. Hvernig veistu að hann vill að þú hættir að spila á píanóið? Gæti ekki allt eins verið að hann sé að spila með þér? Eða að besti vinur Fritzl hafi læst hann inni og hann sé að gefa þér skilaboð um að bjarga sér? Kannski er hann blindur og kann ekki að nota blindrastafinn sinn…og svo framvegis.
    Ég myndi halda áfram að spila og gá hvort bankið hans ásamt píanó leiknum verði ekki að meistaraverki.

Skildu eftir svar við Arngrímur Vídalín Hætta við svar

Netfang þitt verður ekki birt. Nauðsynlegir reitir eru merktir *