Einhverjir munu hafa skilið síðustu færslu sem svo að ég væri að hnýta í Einar Má (!), svo greinilega er það ofsögum sagt að ég geti tjáð mig á skiljanlegri íslensku. Síðasta færsla segir, í sem fæstum orðum, að það sé kjaftæði að list eða fræði geti versnað af þau komast í tísku. Dæmi um fullyrðingu: Ég las Draumalandið áður en það varð geðveikt kúl og ég var bara vá mar! Núna er maður bara, þúst, kommon! Hvadda lesidda mar?!
Nietzsche er ofnotaður og rangtúlkaður sem nasismi og andfeminismi o.s.frv. Ergó: Menn skulu ekki vitna í Nietzsche? Ef eitthvað er held ég að þveröfugrar nálgunar sé þörf, m.ö.o. sé ég engar forsendur fyrir þessari afleiðslu. Ef til er Nietzsche-klisja þá er það rangtúlkun á hugmyndum hans. Rangtúlkanir þarfnast leiðréttingar, ekki afneitunar.
Auk þess finnst mér hálfgerð klisja að sjá klisjur í hverju horni. Það er nokkuð sem ég tengi við tískuvitund níundubekkinga og Huga.is.