Kúkur

Ég veit að ég hef birt þetta hérna áður en ég er með arfaslakan húmór og ég hlæ alltaf af þessu!
Stal þessari útgáfu af hundaspjallinu

Draugaskí­tur: Sú tegund þar sem þú finnur skí­t koma en það er enginn
skí­tur í­ klósettinu.

Hreinn skí­tur: Þar sem þú skí­tur honum, sérð hann, enn það er enginn skí­tur á pappí­rnum.

Blautur skí­tur: Þar sem þú skeinir þér að minnsta kosti 90 sinnum og þér finnst enn þá eins og það sé óskeint svo að þú neyðist til þess að setja smá pappí­r á milli rassgatsins og brókanna svo maður skemmi ekki buxurnar sí­nar.

Seinni öldu skí­tur: Þessi gerist þegar maður er búin að skí­ta og er búin
að hysja brækurnar upp að hnjám þegar maður gerir sér grein fyrir því­ að maður þarf að skí­ta meira.

Sprengja-æð-í­-hausnum skí­tur: Þar sem maður hefur svo mikið fyrir því­ að kreista skí­tinn út að maður fær bókstaflega heilblóðfall við það.

Gaui litli skí­tur: Þú skí­tur svo mikið að þú tapar 15 kí­lóum.

Drumbaskí­tur: Skí­tur sem er svo stór að þú ert hræddur við að sturta honum án þess að vera búinn að búta hann niður í­ minni einingar með
klósettburstanum.

Loftfylltur skí­tur: Hann er hávær, allir nálægir eru flissandi.

Rónaskí­tur: Maður skí­tur þessum morguninn eftir að langa drykkjunótt.
Helstu einkenni hans eru rákirnar á botni klósettskálarinnar.

Maí­s skí­tur: Skýrir sig sjálfur.

Helv. ég vildi að ég gæti skitið skí­tur: Þannig skí­tur að þig langar til
að skí­ta en það eina sem þú gerir er að sitja á klósettinu, aðþrengdur, og rekur bara nokkrum sinnum við.

Mænustungu skí­tur: Það er svo sárt að skí­ta honum að þú gætir svarið fyrir að hann færi þversum út.

Blautkinna skí­tur (Kraft dritið): Skí­tur sem losnar svo hratt úr rassgatinu að rasskinnarnar rennblotna vegna gusugangs.

Vökvakenndur skí­tur: Þegar gulbrúnn vökvi spýtist og slettist út um alla
klósettskálina.

Mexicanafæðis skí­tur: Hann lyktar svo illa að það verður að lýsa herbergið óí­búðarhæft.

Yfirstéttarskí­tur: Þeir sem halda að skí­turinn þeirra ilmi (lykti) ekki.

Sjómannaskí­tur: Hann gerist þegar þú ert á almenningssalerni , það bí­ða tvær manneskjur eftir því­ að komast að; þú skí­tur og sturtar tvisvar sinnum en fjöldi gólfboltastærðar stykki fljóta enn á yfirborðinu.

Launsátursskí­tur: Þessi á sér aldrei stað heima fyrir, heldur í­ veislu eða
þegar þú ert að spila golf. Er árangur þess að reyna að reka „bara lí­tið“
við, en endar með buxnachilí­ og þú neyðist til þess að ganga
hjólbeinóttur það sem eftir er dags.