Börn eru merkileg og ekki ber að vanmeta þau á nokkurn hátt – þá sérstaklega ekki vitsmunalega. Mér finnst rangt að fresta eðlilegum þroska barna með því að gefa þeim ranga heimsmynd. Það er mín hugmynd og ég stend við hana. Líklegast lendi ég milli steins og sleggju ef ég eignast börn – steinninn verandi ríkjandi hugmyndir um barnauppeldi með jólasveinum og sleggjan þá verandi konan mín – þar sem ég myndi ekki undir nokkrum kringumstæðum halda því fram við barnið mitt að jólasveinninn sé til. Hvaða tilgangi þjóna slíkar lygar þegar allt kemur til alls? Er þetta tilraun til að fegra heiminn fyrir börnum, að einhverjir síðskeggjaðir karlar með skotthúfur troði hlutum ofan í skóna þeirra?
Illmenni Grimmsævintýranna eru oftast, ef ekki alltaf, konur. Það þykir mér merkilegt. Það segir líka ýmislegt að þegar ég var barn var ég logandi hræddur við allar stjúpmæður og vorkenndi hverjum sem hafði slík illmenni inni á heimilinu.