Það má svekkja sig á því að þurfa að lesa ógrynnin öll af blaðsíðum fyrir bókmenntasögupróf morgundagsins og vera fyrst byrjaður núna. Já, það má. Ég er hins vegar ekki þekktur fyrir að barma mér yfir slíku smáræði, a.m.k. ekki lengur. Ég læri ágætlega á næturna. Þá sem ég líka kvæði.
Önnur tilvitnun dagsins:
Nátt-tjöldin hrynja, himininn rökkvar,húmskuggum sveipast foldarbrá.Kvöldblærinn kyssir láð og lá.Ljóða hrannir við bakkann dökkva.En moldin, hún dottar í drifhvítum hjúpiog dreymir um vor. –Það haustar, og sólin er sigin að djúpi.…Haustnóttin breiðir höfgan vængyfir háreisti’ og ys á strætum og torgum.Það hljóðnar – og múgur með syndum og sorgumsér sælir við rökkursins blökku sæng.En himneska lífsstjarnan heldur hér vörðí helgi og þögnyfir bláloftsins skörum og húmsins hjörð.
-úr Nótt e. meistara Þórberg Þórðarson.