Síðustu færslu átti ekki að skilja á þann veg að ég væri á nokkurn hátt að gera lítið úr þjáningum gyðinga. Vissulega er það rétt hjá Skúla, að maður fær ekki leið á mannlegum þjáningum eins og dægurlagi, en maður getur hins vegar fengið sig fullsaddan á dægurefni tengdum mannlegum þjáningum, svo sem kvikmyndum og bókum. Við þá ofgnótt af slíku efni sem við búum er harla skiljanlegt að fólk dofni fyrir eymd annarra, jafnvel svo, að því standi á sama. Þess vegna finnst mér nóg komið af eymdarskúspilum um þjáningar gyðinga.
Svo nenni ég ekki að standa í frekari sennum vegna þessa máls. Fólk má teygja skilningsspássíu bloggfærslunnar langt út fyrir nasisma og gyðingahatur mín vegna. Fólk hefur líka svo gaman af því að rangtúlka og mótmæla öllu sem ég segi.