Þegar farsímarafhlöður eru nærri uppurnar lætur síminn mann vita að hann sé að verða tómur með skilaboðunum: Rafhlaða nærri tóm. Það er gott og gilt, en hvers vegna í ósköpunum eyðir síminn síðustu hleðsluögninni í að láta mig vita að hann sé tómur? „Rafhlaðan tóm“. Ég hefði getað ýtt á send-takkann eða náð að klára að segja viðmælanda mínum að „síminn sé að verða batteríslau …“ fyrir minna hleðslumagn en fór í að láta mig vita að síminn sé batteríslaus. Það er ekki að spyrja að þjónustulundinni í þessum símum.
Þetta er suddalega fyndin bókmenntagagnrýni. Svona á að gagnrýna bækur!