Fyrst yfirlýsingagleðin er orðin svo taumlaus, lýsi ég því einnig yfir að ég ætla aldrei að fara í brjóstastækkun, því ég óttast að verða of kynþokkafullur ef ég geri það. Nei, ég kann betur við að vera kynþokkafullur svo lítið beri á. Svo leiðist mér þegar fólk heldur að ég sé algjört fífl með þunglyndi og lystarstol, bara vegna þess hve sætur og grannur ég er.
Já, það er erfitt að vera svona djöfull ríkur og frægur fyrir að leika í ömurlegri sápuóperu.
Já, það er vandlifað. En gott er að geta leitað á náðir slúðurdálkanna þegar hverfulleiki lífsins verður óbærilegur.
Já, þeir veita okkur sauðsvörtum ákveðna lífsfyllingu. Svo getum við alltaf rifist og skammast yfir firringunni og fáránleikanum – hver nennir eiginlega að lesa þetta?! – og samt haft vinninginn.