… yeah, a little too quiet!

Þegar það er svona rólegt finnst mér að það ætti að vera í lagi að drekka kaffi frammi í afgreiðslu. Við höfum skápa aftan við afgreiðsluborðið til að geyma bollana á ef einhver skyldi koma.

Mér finnst fyndið að „einungis fáeinir aðstoðarmenn og örfáir fréttamenn vissu að [heimsókn Bush til Írak] stæði til“, en að sjálfur forsætisráðherrann hafi fyrst fengið að vita það fimm mínútum áður. Skoðið annars myndina sem fylgir fréttinni. Alveg er ég handviss um að hann er að segja „regime“.

Fararmátar – íbúðamál

Ég svaf yfir mig í dag og hjólaði því í vinnuna. Það tók mig kortér, tuttugu mínútur ef talið er með að ég pumpaði fyrst í dekkin á bensínstöð. Yfirleitt hef ég þurft að bíða tíu til fimmtán mínútur eftir strætó (vegna þess ég neita að fara út í skýli skv. tímaáætlun aðeins til að missa af vagninum), sem síðan er rúmar tuttugu mínútur frá Sundlaugavegi upp í Kringlu. Það liggur því í augum uppi hvor er betri kosturinn.

Eftir vinnu fer ég að skoða íbúð, hvorki meira né minna. Við skulum ekki hlaupa hæð okkar í loft strax. Enn hef ég ekki séð íbúðina. Enn eru viss atriði sem er eins gott að verði á hreinu. Annars ætla ég mér ekki að svara fyrirspurnum um húsnæðismál mín í athugasemdunum að svo stöddu, ef einhverjum hefði dottið það í hug. Ég ætla mér ekki að reyna að segja fyrir um óorðna hluti.