Að fljúga í hug miklu svalari ritgerð en maður er að skrifa, vitandi að hún yrði ekki tekin til greina, meðan Gegnir gjammar gegnum vafrann að ekki hafi verið skrifað um það áður. Stúdentinn situr því á vitneskju sinni eins og ormur á gulli og þorir sig hvergi að hræra.
Að vera of veikur á meðan öllu þessu stendur til að mæta í vinnuna á bókasafnið, en rétt nógu frískur til að stunda almennt bókasöfn í heimildaleit, og hafa rétt næga samvisku til að halda ekki framhjá með samkeppnisaðiljum fyrst hann er of góður til að sinna eigin stofnun.
Brenna því inni með ritgerð sem hans eigin heimildir hjálpa lítið við, og aðra ritgerð sem hann getur ekki skrifað en á nægar heimildir heima við til að inna af hendi af stakri prýði, og velta fyrir sér yfir þrettánföldum latté í bjórglasi hvort árið héðan af beri í skauti sér sömu BA-ritgerð og vonir stóðu til, eða þá sem stúdentinn nú situr á.
Ég er farin að hafa áhyggjur af þessari lattédrykkju þinni!
Annars er lítið mál að skreppa á bókasafn fyrir þig kútur..ég gæti notað tækifærið og skilað Kafka 😉