Lífið hefur þó tekið stakkaskiptum síðustu þrjá mánuði. Ég er fluttur aftur til Reykjavíkur eftir þriggja ára útlegð í Hafnarfirði og eins árs námsdvöl í Árósum. Og ég bý ekki einn lengur, heldur með Eyju. Temmileg viðbrigði það.
Ekki þarfyrir, ég hef jú skrifað ýmislegt þótt ekki hafi það verið blogg að heita mætti. Ég sit ásamt valinkunnu fólki í ritstjórn Knúzz og hef skrifað lítið eitt þar. Kandídatsritgerðin tekur sinn tíma líka; það er víst nóg hægt að skrifa um skrímsli.
Þá má ekki gleyma því að mjaka sér líka innar eftir og koma sér betur fyrir. Ég flutti allskonar drasl með mér bæði af Karls Vernersvegi sem og Suðurgötunni, svo ýmislegrar skipulagningar er þörf heima við. Lífið er allt öðruvísi þessa dagana en ég hef upplifað áður, bæði spennandi og spontant, á svipaðan hátt kannski og að hjóla í fyrsta sinn án hjálpardekkja, og á sinn hátt dálítið skrýtið í leiðinni, einsog að ganga á hjálpardekkjum. Skrýtið en ljúft.