Borgarfjörður

Rétt fyrir hádegi í gær fórum við af stað að hitta afa, ömmu og Ástu Hönnu frænku Eyglóar í sumarbústað sem þau eru í rétt hjá Hreðavatni. Við komum reyndar við í Borgarnesi til að kaupa tannbursta í stað þeirra sem gleymdust (ég fæ munnangur þegar ég sleppi tannburstun).

Við komum í bústaðinn rétt eftir klukkan eitt en stoppuðum stutt. Við fórum öll fimm að skoða áhugaverða staði í Borgarfirði. Fyrsta stoppið var við Hraunfossa og Barnafoss. Ég gerði Eygló dauðhrædda með því að fara á tæpasta vað í myndatökum.

Eftir fossana fórum við í Reykholt (ómalbikaða leið af óljósum ástæðum). Merkilegast fannst mér að sjá hve langt á undan samtíð sinni Snorri var að mörgu leyti (þegar myndir verða komnar inn þá skiljið þið þetta). Fornleifafræðingar í Reykholti virðast líka vera að fara öruggu leiðina til að finna mannvistarleifar með því að grafa kirkjugarðinum. Þetta leiðir líka til þess að fréttamenn geta fengið betri upplýsingar um þau mannabein sem finnast, allavega nafn og dánarár.

Við snerum aftur í bústaðinn.

Um kvöldið var grillað, farið í pott og spiluð kínversk skák (má nota jóker til að tákna tígulsexu ef allar tígulsexur eru þegar komnar í borð?). Amma Eyglóar notaði þá klóku taktík að þykjast ekki vera búin að ná spilinu og náði síðan að taka spilið á lokasprettinum eftir harða baráttu við Eygló.

Í morgun var farið aftur af stað, fyrst í Borgarnes þar sem ég sýndi fólki helstu kennileiti staðarins. Kettir í Skallagrímsgarði vöktu lukku, breyting gamla kaupfélagsins í íbúðarblokk vakti undrun.
Eftir að hafa borðað mat í Hyrnunni var farið á Hvanneyri. Ullarselið vakti ekki mikinn áhuga hjá mér en Þúfnabaninn var myndaður í bak og fyrir. Kertaljósið var ekki heldur ótrúlega spennandi. Mínígolfbrautin var sú flottasta sem ég hef séð, hefði viljað taka hring þar, alveg til fyrirmyndar. Við Eygló fórum í kirkjugarðinn að vanda. Hann var mjög spes, ekkert skipulag sjáanlegt. Ný og gömul leiði voru á víxl. Síðan var bara skógrækt þarna með leiðum í miðjum skógi. Þau fóru síðan og skoðuðu kirkjuna.

Við brunuðum næst til Akranes og skoðuðum söfnin. Íþróttasafnið var mjög áhugavert fyrir þá sem hafa pervers áhuga á búningum frægra íþróttamanna. Reyndar var flott að sjá hvað silfurstökkið hans Vilhjálms var langt. Steinasafnið vakti ekki lukku hjá mér. Reyndar fyndið að sjá líkan af Hvalfjarðargöngunum þar sem hafði verið troðið inn bíl sem var hlutfallslega alltof stór og virtist vera fastur. Byggðasafnið fannst mér vera hálfgert overkill, alltof mikið af svipuðum gripum og í raun bara alltof mikið af gripum yfir höfuð.

Eftir þetta fórum við heim á leið, síðan komum við heim.

Myndir úr ferðinni