Ég á litla, krúttlega ömmu sem heitir Jóhanna eins og ég (eða ég eins og hún)
Hún var einu sinni besta amma í heimi og hagaði sér alveg eins og ömmur eiga að gera með því að gefa mér meira nammi þó að við höfum báðar vitað að ég hafði ekki gott af því, elda þann mat sem mig langaði í og dekra við mig á allan hátt.
Amma mín er með alzheimer sem þýðir það að minnið er nánast ekkert og hún er með mikið mál og verkstol. Hún gerir lítið af sjálfsdáðum.
Amma mín veit ekki hver ég er lengur en hún þekkir að ég er einhver sem þykir vænt um hana og kemur og knúsar hana og kyssir.
Amma mín er á elliheimili sem heitir Skjól og það er í rauninni það sem ég ætlaði að tala um.
Ég heimsæki ömmu mína að minnsta kosti einu sinni í viku ef ekki oftar. Seinasta sunnudag fór ég í heimsókn til hennar og sá þá að hún var í skítugri peysu, ekki bara skítugri heldur drulluskítugri og ljóst var að blettirnir voru ekki síðan í hádegismatnum. Reyndar var hún í peysu sem að ég hafði sett hana í viku áður, þá hreina. Hún var núna síðasta sunnudag líka í buxum sem hún hafði verið í sunnudaginn þar áður þá hreinar, þær voru það ekki lengur.
Þess vegna er ég búin að vera velta því fyrir mér hvort að það sé erfiðara að klæða fólk í hrein föt heldur en skítug? Ég hef ekki orðið vör við það en það er aldrei að vita!!
Ekki nóg með að hún hafi verið í skítugum fötum þá var hún með skítugt og illa þrifið hár og búið að klippa táneglurnar á henni það langt niður að allar tærnar voru rauðar.
Það er greinilega ekki hugsað um það hvernig vistmönnum líður eða líta út á Skjóli (kann ekki við að kalla þau heimilismenn þar sem að Skjól er ekki heimili!).
Svo til að bæta ofan í annað þá vantar af henni föt, þar sem ég og mamma mín erum þær sem þrífum fötin hennar ömmu þá ættum við að vita nákvæmlega hvar fötin eru en nei, bara núna seinast þá vantaði tvenn náttföt, buxur, skyrtu og nokkuð mörg sokkapör og engin veit hvar þetta er.
Það má að sjálfsögðu ekki gleyma því að það týndist stór og mikill sloppur fyrr í vetur sem engin virðist vita um þrátt fyrir ítarlega leit á deildinni…
Og ekki þýðir að tala við starfsfólk þar sem að þau fara strax í mikla vörn þó að engin sé að ásaka þau um neitt bara spyrja í mesta sakleysi…
Þetta á ekki að hljóma biturt hjá mér, ég er mest undrandi á þessu, hvernig það er hægt að bera svona svakalega litla virðingu fyrir fólki