Senn lýkur þessari prófatörn. Eins og siðmenntaðra er siður hef ég ekkert rakað mig allan tímann, því að allir karlmenn þurfa eitthvað til að toga í á prófatíma. Typpið eitt nægir ekki. Aukinheldur er ekki eilíflega hægt að toga í þann strenginn, því líkamanum eru tilfinningaleg takmörk sett hvað blóðmjólkun getnaðarlimsins snertir.
Félagar mínir í bekknum hafa allir svikist undan skyldu sinni og því stend ég einn eftir sem hlýðir kalli skyldunnar og læt ekki óþægindi og kláða í andlitinu aftra mér frá skapadómi mínum. Viskan býr í skegginu sagði einhver.