Rólegheita dagur enn og aftur, sú sveimhuga í hvítasunnu fríi, starfsdagur hjá þeirri snöggu og sá skapmikli heima að vanda. Skúrað fyrir morgunmat, setið yfir heimanámi og svo göngutúr upp að bóndabæ var það helsta sem gert var fyrir hádegið.
Eftir hádegið var hárið á ömmunni litað og svo rölt niður í Penny Markt sem er næsta matvöruverslun.
Kvöldmaturinn var snæddur á Gaststätte Waldhäuser Hof sem er veitingastaður á bóndabænum góða, Schnitzel varð fyrir valinu hjá meirihlutanum og smakkaðist allt ljómandi vel. Sá skapmikli sofnaði ofan í diskinn og enginn gat klárað allt, þó að bóndinn og sú sveimhuga hafi staðið sig best. Þjónustustúlkan hafði miklar áhyggjur af því að okkur hefði ekki líkað maturinn nógu vel, þar sem svo mikið varð eftir á diskunum.
Á röltinu til baka rákumst við á hjón sem eiga ítalska hryssu, geymda á bóndabænum, hryssan sú er afskaplega hænd að börnum og fengu stelpurnar að fara inn í gerðið og klappa henni. Eigandinn ræddi við okkur fullorðna fólkið á meðan og verða vingjarnlegheitin ekki skafin af þeim Þjóðverjum sem við höfum hitt.