Það er orðin hefð að systkinabörnin mín fá að velja hvernig afmælisköku ég baka handa þeim. Yfirleitt er það ekkert mál, þau nefna einhverja teiknimynd sem er í uppáhaldi, ég google-a, teikna mynd og bý til köku. Um næstu helgi er tvöfalt afmælishald þegar Huggy verður 2 ára og um leið verður haldið upp á 5 ára afmæli Katrínar. Þegar ég spyr Hugrúnu hvernig köku hún vilji segir hún bara „ha?“ en þó hún sé nú orðin altalandi er hún einmitt á þessu skemmtilega ha-tímabili. Ég ákvað þess vegna bara að hún fengi einhvern vel valinn teletubbies gaur og veit að hún verður sátt með það.

Katrínar-kaka er hins vegar aðeins flóknara mál.  Katrín er einstaklega ó-hrifin af öllu sem telst „stelpulegt“, bleikt er ekki málið, prinsessutal ekki sniðugt og hún vill ekki eitthvað óþarfa punt. Það skemmtilegasta sem hún veit er að leika sér með bíla, sjóræningja, risaeðlur og vatnsbyssur. Strax eftir 4 ára afmælið hennar í fyrra sagði hún við mig að hún væri búin að ákveða hvernig köku hún vildi á næsta afmæli. Jebb… ég spurði auðvitað hvernig og svarið var: „Bein af dauðri risaeðlu“… hmm.. ok…..

Ég spurði hana reglulega hvernig köku hún vildi aftur fá og alltaf sama svarið…  Nú voru liðnir nokkrir mánuðir síðan þetta hafði verið nefnt og fyrst það var að koma að afmælinu ákvað ég að spyrja hvernig köku mætti nú bjóða henni….

„Manstu ekki? Bein af dauðri risaeðlu!“

Ég er að reyna að leita að einhverjum myndum á netinu en veit ekki hvernig ég á að útfæra þessa….. mjög svo eðlilegu hugmynd 5 ára stelpu af afmæliskökunni sinni. Allar hugmyndir vel þegnar 😉

Rögnvaldur rosakappi flaug í gegnum skoðun áðan, ég og bankareikningurinn minn erum svo glöð!

(umm… og já…. ef þið rekist á svalan hjólkopp væri eitt svona stykki vel þegið)

Og ein hress símamynd af Lóu og Kötu svona í leiðinni… prakkarasvipur + gervibros.

Mætti halda að þær væru að leika sér með raksápu en þetta er víst aðal baðfroðan í dag,

ekkert gamaldags bubble bath lengur 😉

Góða helgi!

Ég safna allskonar drasli, stundum bara óvart. Ég kann ekki að veiða en stundum veiði ég líka óvart. Aðallega samt bara flugur með númeraplötunni á bílnum mínum.

Það er spennandi að taka til heima hjá mér, þá finnst allt draslið sem ég hef safnað bæði viljandi og óvart. Ég hef líka komist að því að ég set geisladiska aldrei í rétt hulstur og það getur breyst í trylltan ratleik sem endar á því að ég finn eitthvað sem ég er löngu búin að týna en var samt aldrei týnt.

Það er allt í lagi að eiga gömul söfn inni í skáp og finna þau svona öðru hvoru… kannski gömlu límmiðabækurnar og frímerki. En sum söfn heimta bara að vera til án þess að safnarinn ráði neinu um það. Ég er til dæmis að safna stelpum sem líta á mig sem sinn versta óvin af því að kærastinn þeirra slysaðist á einhverjum tímapunkti í sínu lífi til að vera hrifinn af mér. Oftast löngu áður en viðkomandi par kynntist og í nær öllum tilfellum án þess að ég hafi haft einhvern áhuga. En það er nú bara lítið aukaatriði. Sem betur fer finn ég þetta safn ekki inni í skáp þegar ég er að taka til… kannski væri það samt ágætt því þá gæti ég hent því!