Vikan hefur liðið mjög hratt, hér hefur verið horft á handbolta, leikið úti í snjónum og við fengum gesti á miðvikudaginn sem stytta alltaf vikurnar þegar þau koma.

Heimanámið hjá stelpunum hefur gengið vel og sá skapmikli verið sáttur í leikskólanum þessa viku, enda búinn að eignast nýjan vin sem er jafn gamall honum, einungis sex dagar á milli þeirra.

Sú sveimhuga fór í afmæli á laugardaginn, það fyrsta sem hún hefur farið í hér í landi og skemmti sér konunglega.  Þau voru úti að leika í snjónum og hún fékk helling af nammi.

Hér var líka pússlað mikið og þrívíddarpúsl af Nemó og Dóru kláraðist, kvenpeningurinn eyddi miklum tíma í það.

Sá skapmikli var klipptur í vikunni og hárið á systrunum snyrt.

Hér hefur snjóað heil lifandi skelfingar ósköp og virðist ekkert lát þar á, spáin segir snjókomu í kortunum daglega næstu tvær vikurnar!  Ekkert bólar á vorinu, þó forskot sé tekið á föstuna og „Fasching“ farið í gang.

Í dag, sunnudag, fórum við niður í bæ til að kíkja á hvað þetta Fasching væri hér í borg og urðum vitni að tveggja tíma langri skrúðgöngu, 79 félagasamtök, hvert með allt að 4 mismunandi búninga, gengu framhjá okkur.

Ungmenni voru þrifin upp, fólk litað í framan, húfur teknar, hárteigjur gufuðu upp, öskrað á fólk, „confetti“ pappírsrusli dreift yfir fólk og nammi gefið.  Stórkostleg skemmtun fyrir fólk á öllum aldri, þó sumir væru ekki alveg vissir um skemmtanagildið til að byrja með, þá kom það allt eftir því sem vasarnir bólgnuðu út af gotteríi.

Barátta vorsins við veturinn gekk ekki sem skyldi, það var hundslappadrífa hluta tímans sem við vorum niðri í bæ og handboltaleikurinn laut í lægra haldi fyrir þessari skemmtan.

Stefnan er sett á fleiri svona hátíðir áður en yfir líkur og jafnvel að draga fleiri með okkur á þær.

Nú er farið að telja niður í fyrstu heimsókn frá Íslandi á þessu ári, tæpar tvær vikur í eitt sett af ömmu og afa og mikil tilhlökkun yfir því – sá skapmikli spyr reglulega, „eru þau komin?“

Á heimleið úr leikskólanum í vikunni tilkynnti hann að hann vill bara fá „vondar“ gjafir og helst eiga allir í fjölskyldunni að vilja það líka.  Vondar gjafir eru víst risaeðlur, ljón, riddarar og annar óþjóðalýður!

Sú sveimhuga missti eina tönn fyrir rúmri viku, eldhress með það og vill helst missa fleiri, enda munar sorglega litlu á því hvað þær systur hafa misst margar tennur.

Sú snögga var hissa á því í vikunni að mamma sín gæti hlaupið næstum því jafn hratt og hún sjálf!  Dregur svo bróður sinn eins og herforingi á þotu heimleiðis úr leikskólanum, alla vega svona 50 metra eða svo – vill eftir það  gjarnan sitja hjá bróðurnum á meðan frúin dregur þau bæði það sem eftir er af sleðafæri.

Vikan leið hratt, á mánudagskvöldið var haldin hér leiksýning, Mr. Bean sýndur, tveir leikendur, þrír þættir – ákaflega fyndið og kjánalegt eins og Mr. Bean á að vera.  🙂

Á þriðjudaginn fór sú sveimhuga í leikfimitíma eftir skóla og sá skapmikli líka, það er boðið upp á íþróttir í sal skólans eftir að honum líkur.  Sú sveimhuga kemst að í sínum hópi en hópur þess skapmikla er fullur svo við prófum annan tíma á mánudaginn.  Þá ætlar sú snögga líka að prófa.  Frúin skrapp líka í litlu Ameríku með fyrrverandi nágrannanum, barnlausar og alles – ekki leiðinlegt það!

Á miðvikudaginn var ótrúlega fallegt um að litast, um nóttina hafði greinilega snögg kólnað eftir svolitla bleytu svo trén voru þakin ískristöllum, alveg stórkostlegt að sjá!

Á fimmtudegi skrapp bóndinn í vinnuferð til Prag, börnum fannst svolítið erfitt að hann þurfti að fara, sá skapmikli hefur verið frekar ósáttur við leikskólann þessa vikuna og brottför pabbans bætti ekki úr með það.  Hann vildi fara heim til ömmu og afa Gumma og eiga heima þar en ekki hér, ekki alltaf í Tübingen.

Það lyftist brúnin á börnunum þegar þeim var sagt að amma og afi kæmu í heimsókn eftir 3 vikur og myndu stoppa í 10 daga.  Þeirri sveimhuga finnst það stuttur tími, sú snögga sagði að það væri jafn mikið og þegar við vorum á Íslandi og það var svolítið langt.  Sá snöggi vill að þau verði alltaf hér.

Á föstudaginn voru fimleikar hjá systrum og sund á eftir.

Á laugardegi var heimanámið klárað, púslað og skipst á púslum við Ameríkanana – gott að fá nýtt til að fást við.  Svo var bóndinn sóttur um kvöldmatarleitið og allir voða glaðir að fá hann heim.

Á sunnudegi fórum við í smá göngutúr um hverfið, stoppuðum á tveimur leikvöllum, sáum hænur og systur fóru í smá skógarævintýri.

Þema þessarar viku var semsagt snjór, á föstudaginn fyrir rúmri viku fór að snjóa og það snjóaði næstum því daglega alla vikuna og nutum við góðs af því.  Kunnugir vilja meina að hér hafi verið meiri snjór þessa vikuna en elstu menn muna.  Kannski muna elstu menn ekki neitt ofsalega margt.

Á mánudaginn var farið í sleðaleit, frúin vildi endilega kaupa viðarsleða sem væri góður í alls konar færi og eru afskaplega vinsælir hérlendis – reyndar svo vinsælir að þeir voru uppseldir í öllum búðum í Tübingen og Reutlingen, sem við komumst í – og á netinu!  Reyndar átti að koma sending í Toys’R’us á þriðjudeginum.

Svo að á þriðjudeginum var rokið þangað og einum af síðasta sleðanum náð.  Á miðvikudegi var leikið með Ameríkönunum í stóru brekkunni, einnig á fimmtudeginum og þá slóst fyrrverandi nágranninn með stærri strákana í hópinn.

Á föstudeginum byrjuðu fimleikar aftur og að þeim loknum var krakkabíó í skólanum, Nemo var í boði og var það svaka mikið fjör.

Á laugardaginn var kom fyrrverandi nágranninn aftur með alla fjölskylduna og hersingin fór ásamt okkur í stóru brekkuna og svo heim í kvöldmat hér.

Á sunnudaginn var afslöppun og nákvæmlega ekkert gert allan daginn!  Það kom hláka og snjórinn fór að hverfa.

Alla vikuna fylgdumst við með fuglunum sem komu í fóðurleit til okkar, við hengdum fuglafóður á reyninn hér fyrir utan sem þeir gæddu sér á.

Flestir voru sáttir við að fara aftur í rútínuna sína, þeim skapmikla fannst að vísu ótrúlega margir þessir leikskóladagar – svona í hlutfalli við nammidagana.

Páskaferðalagið var ákveðið í vikunni – París, bóndinn er á leið til Prag á fimmtudag og við farin að taka við bókunum fyrir sumarið og vorið. 😉

Í dag, mánudag, var sund hjá þeirri sveimhuga, sú snögga æfði sig á flautu og sá skapmikli vill fá meiri snjó.

og takk fyrir það gamla, vinir nær og fjær.

Heldur hefur árið farið rólega af stað – eins og 2009 endaði, í eindæma rólegheitum og afslöppun!

Síðasta vika  var með eindæmum róleg, hér var horft á sjónvarp, spilað Wii og margt fleira, lesið og púslað.  Þann 30. voru steiktar kleinur og skroppið á bíla- og leikfangasafn, þar var sér sýning á lestum sem vakti mikla hrifningu.

Á gamlársdag fórum við í veislu til vinnufélaga bóndans, þar voru amerísku vinir okkar líka sem og þýsk vinahjón húsbænda og ein frú búsett á Íslandi sem vildi endilega fá að slást í hópinn til að hitta Íslendingana.  Þarna komu allir með eitthvað til að maula, flugeldum var skotið upp og horft var á „Dinner for One“ sem er frá 1963, sýnd ótalsett rétt fyrir miðnætti og allir hlæja að því sama ár eftir ár.

Á nýársdag horfðum við á Sound of Music með Ameríkönunum og er stefnan sú að komast til Saltzborgar einhvern tíma á meðan á dvölinni hér stendur.

Á annan komu góðir gestir, íslensk/þýsk fjölskylda búsett stutt frá Munchen, með þeim var farið í brekkuna við engið og þotur, sleðar og plastpokar prófuð í snjónum.  Þau gistu hjá okkur og í morgun sýndum við þeim svo borgina.

Vikan framundan verður annasöm, Sirkus og ferð til Kölnar bera þar hæst – eftir það hefjast skólar á ný og hversdagurinn fer að rúlla.

Þetta er merkilegt ár sem er hafið – við verðum hér ytra allt þetta ár, fyrir utan styttri ferðir hingað og þangað, vonandi ein þeirra til Íslands með vorinu.

Sá skapmikli segir: „Flugvéldar“, sú snögga: „Flugeldingar“ en sú sveimhuga hefur alltaf sagt: „Flugeldar“.  Foreldrunum finnast þessi mismæli of krúttleg til að leiðrétta þau – reyndar kom sá skapmikli með eitt enn betra í dag þegar Memo minnisspil var í gangi, hann fletti við „lakkrís“ sem aðrir á heimilinu kalla „naggrís“!