… það eru komir gestir – eru að vísu ekki hjá okkur eins og er, en samt.

Á mánudaginn var frjálsíþróttadagur í skólanum hjá systrunum, mjög gaman að stökkva, kasta, hlaupa og gera ýmislegt með félögunum og bónus að það var engin kennsla!  Yngri krakkarnir fóru í leikfimi eins og vanalega.

Á þriðjudegi var skóli og leikskóli ásamt með leikfimi þeirrar sveimhuga.  Um kvöldið kom vinnufélagi bóndans frá Íslandi ásamt fjölskyldu í mat en þau eru hér um nokkurra vikna skeið.  Við röltum með þeim upp að bóndabæ og grilluðum svo pylsur/Wurst.

Á miðvikudegi stóð til að sá skapmikli færi í heimsókn til vinar síns, en sá var lasinn svo fyrrverandi nágranninn kom í heimsókn með sitt lið og við fórum á leikvöllinn í Wanne.  Um kvöldið sendi frúin svo bóndann upp í „Bierzelt“ í Waldhausen Ost þar sem hann horfði á seinni hálfleikinn á HM (Þýskaland 1 – Ghana 0) í góðum félagsskap.

Á fimmtudegi komu gestir, bróðir frúarinnar ásamt með fjölskyldu, við byrjuðum á því að þræla þeim í gönguferð upp að froskatjörn þar sem við sáum körtur og litla snáka.

Á föstudegi fór bróðirinn ásamt mágkonunni til Outlet City í Metzingen – svona til að taka staðinn út, og voru þokkalega sátt.  Seinni partinn skruppu frúin, mágkonan, og frænkan í bæinn og skoðuðu úrval nokkurra búða og kíktu á kaffihús þar sem ís var snæddur á meðan horft var út á Neckar.  Um kvöldið var hitað upp fyrir ferðalag helgarinnar með því að horfa á Söngvaseið.

Á laugardegi var ræst snemma, smurt nesti og ekið sem leið lá að kastalanum Neuschwanstein sem Lúðvík II Bæjaralandskóngur átti – hann fylgdist með byggingu þessa kastala úr öðrum kastala rétt hinum megin við lítið dalverpi!  Kastalinn var flottur – íburður og bruðl eins og við er að búast.  Þaðan fórum við í skemmtilega „Bob“ braut sem rekin er á sumrin – eða við reiknum með að hún sé mjög skemmtileg þegar maður lendir ekki á eftir þremur amrískum **** kjellingum sem þora ekki að fara hratt!  Frekar fúlt að fara eina ferð og geta ekki notið þess að fara á fulla ferð.  Eftir þessa sleðaferð ókum við til Prien am Chiemsee þar sem við áttum bókað pláss á gistiheimili og fengum okkur ágætis kínverskan kvöldverð.

Á sunnudegi var aftur ræst snemma og smurt nesti og ekið í þýsku alpana, alla leið upp að Arnarhreiðri Hitlers – við fórum að vísu aðeins inn í Austurríki og út aftur á þessari leið.  Í göngunum inn að lyftunni sem gengur upp í húsið  kom hópur syngjandi fólks á eftir okkur, við heyrðum að þau voru skandinavísk og þau sungu svolítið – svona til að taka þátt í þessu byrjaði frúin á „Vem kan segla“ og var ekki að spyrja að því, allur hópurinn tók undir.  Þau voru norsk, alls staðar að frá Noregi og þau sem við töluðum við höfðu verið í fríi á Íslandi fyrir nokkrum árum.  Útsýnið frá Arnarhreiðrinu var stórkostlegt.

Þaðan fórum við til Salzborgar og kom okkur mikið á óvart hvað bensínið var mikið ódýrara í Austurríki en í Þýskalandi, þarna munaði um 40 sentum á lítranum!

Salzborg var óskaplega falleg, við sáum nokkra gosbrunna og torg, fæðingarhús og hús sem Mozart bjó í, garða og falleg hús.  Allt skoðað á tveimur tímum!  Á leiðinni í bílinn sáum við aðeins á sjónvarpsskjá, Þýskaland var 2-0 yfir í leik við England, sem skoruðu eitt mark á meðan við vorum þarna – en við ákváðum samt að keyra bara heim.

Þegar heim á farfuglaheimili var komið löbbuðum við flest (nema mágkonan) niður að vatninu þar sem krakkarnir fóru út í það við bátahöfnina þar sem við týmdum ekki að borga okkur inn á baðsvæðið.  Hundur einn kom og lék við krakkana um stund.  Þegar við komum til baka frá M „veitingastaðnum“ um kvöldið var búið að gera tollahlið undir brú inni í bænum, þar sem ungt fólk hafði safnast saman til að fagna sigrinum og enginn komst í gegnum hópinn nema að flauta hraustlega.

Á mánudegi skildi leiðir, bróðir ásamt fjölskyldu skruppu til Vínar og koma aftur síðar í vikunni, að beiðni bóndans var gerður „smá“ krókur upp á rúma 2 klst. til að sjá tvö bæjarskilti og láta taka mynd af sér við þau (sjá myndir).

Góð vika að baki og önnur ekki síðri framundan – hér er sumarið komið með trukki, um þrjátíu stiga hiti í dag.

Þá er það reglan og hversdagsleikinn aftur, krakkar áttu ótrúlega auðvelt með að vakna og koma sér í skóla og leikskóla á mánudagsmorgni, sá skapmikli vildi reyndar helst vera heima hjá frúnni, en fékk engu ráðið – og skemmti sér konunglega með vinunum í leikskólanum.  Þau yngri fóru í leikfimina sína, en sú sveimhuga upplifði hræðilegt óréttlæti þegar sundtíminn var felldur niður og þeim gert að mæta til stærðfræðikennarans í staðinn! ÓSANNGJARNT! En það var samt gaman.

Á þriðjudegi var sá skapmikil ekki sáttur við að fara og vildi vera heima, hann hafði reyndar vaknað tvær nætur í röð og átt erfitt með að sofna aftur.  Hann fór þó í leikskólann og var mjög ánægður þegar þangað var komið, á heimleiðinni í hádeginu vældi hann hins vegar alla leiðina og var alveg ómögulegur, vildi leggja sig þegar hann kom heim og var skrítinn á allan hátt.  Enda kom á daginn seinni partinn að hann var kominn með hita.  Hann svaf aftur illa og var heima á miðvikudegi.

Þó nýttum við daginn og fórum í heimsókn til fyrrverandi nágrannans, þar sem drengurinn var sprækur og hlýtt úti (svona rétt tæpar þrjátíu gráður!), þar var ljúft að vanda.

Á fimmtudegi fóru allir í skóla og leikskóla og sá skapmikli hafði sofið vel (og frúin líka – en hún var orðin slöpp eftir órólegar nætur).  Eftir hádegið komu amerísku stelpurnar og sullað var í litlu lauginni úti á palli í blíðunni.  Blogg frúarinnar er nú komið út á prenti, kom í hús þennan dag og er mikill fengur af.  Frúin skrapp í leiðangur, ýmsar búðir og ruslahaugar skoðaðir og útkoman var dúkkuhús fyrir stelpurnar.

Á föstudegi voru fimleikar eftir skóla – og auðvitað upphaf HM – hér er allt um það bil að verða vitlaust vegna þess, fánar út um allt og meira að segja hægt að kaupa salernispappír í fánalitunum! (Bóndinn hélt nú að það væru einhver mörk til, en það er víst ekki).

Á laugardegi var hverfishátíð hér í Wanne, 3. bekkur var með um 40 mínútna söngdagskrá og stóðu sig með prýði, þarna var hoppukastali og sú snögga var best á óða vél-nautinu, sló sér eldri krökkum alveg við!  Þau voru öll máluð í framan og seinna um daginn fórum við á tjaldaland að skoða en keyptum ekkert.  Kastali var útbúinn fyrir drenginn á milli atriða þennan daginn, svo nú leika öll börn sér enn fallegar en fyrr!

Á sunnudegi ákváðum við að skreppa til Stuttgart, nánar tiltekið í Killesberg sem er fallegur garður með gosbrunnum, húsdýrum, leikvelli, blómabeðum og mikilli friðsæld.

Í þessum orðum skrifuðum eru Þjóðverjar að spila við Ástrali og ótrúlegt en satt þá hefur lítið heyrst að utan, það breytist sennilega fljótlega ef leikurinn fer eins og útlitið er í hálfleik!

Punktur:

Á þriðjudeginum leit sú ameríska við, þegar hún frétti að sá skapmikli væri slappur en hefði farið í leikskólann sagði hún: „og ertu með samviskubit?“ sem frúin svaraði auðvitað með „já!“ – þá rifjaðist upp fyrir frúnni saga sem sú ameríska hafði sagt af sér og vinkonu sinni um sama efni.  Vinkonan hafði sagt að mæður hefðu samviskubit vegna þess að þær væru mæður, það væri alltaf eitthvað sem mæður gætu hafa/hefðu átt að gera betur/fyrr/síðar/öðruvísi/lengur/skemur/______ (orð að eigin vali) og væru því með samviskubit yfir.  Frúin heldur að það sé eitthvað til í þessu.

Íslandsferðin tók enda allt of fljótt, þó alltaf sé gott að koma heim í sitt rúm og sæng.

Á mánudegi ókum við austur fyrir fjall og allt að Skógafossi, það var mikil aska í loftinu og sérkennilegt að upplifa þetta ástand í augnablik.  Merkilegt að moka ösku úr grassverðinum í krukku til að gefa vinum í Þýskalandi og einnig að vita af sól og blíðu fyrir ofan öskuskýið.  Eftir ferðina þurftu allir að fara í sund til að skola af sér öskuna.

Á þriðjudegi fórum við í bæinn, heimsóttum bókaútgáfur og ferðamannaverslanir, hittum tengdamömmu og bróður bóndans.  Sú sveimhuga fór og kvaddi vinkonur og stórfjölskyldan safnaðist saman hjá ömmunni og afanum í kvöldverð.

Nánast fyrir dögun á miðvikudegi var ætt af stað út á flugvöll – eins og vanalega.  Allt gekk venju samkvæmt og kom á óvart hvað krakkarnir voru sátt við að fara aftur heim.  Þangað vorum við komin fyrir kvöldmat, nægilega snemma til að hægt væri að komast í búð þar sem fimmtudagur var helgidagur og allar verslanir lokaðar.

Á fimmtudegi var Fronleichnam, kaþólskur helgidagur – við fórum niður í bæ með Ameríkönunum til að fylgjast með siglingarkeppninni árlegu, það helliringdi eins og vikurnar tvær þar á undan!  Icelandair liðið með eldfjallinu komst ekki á blað – en við hrópuðum stuðning til þeirra.

Á föstudegi brast á með brakandi blíðu, eftir skottúr í IKEA fórum við ásamt ameríska kvenpeningnum til Saurucken við Entringen.  Þar er útivistarsvæði með afgirtum villisvínum, dádýrum og geitum, þremur grillsvæðum, læk og leiktækjum.  Vorum við þar fram undir kvöldmat í tæplega þrjátíu stiga hita og sól.

Á laugardegi var alþjóðleg Afríkuhátíð í bænum, við skruppum þangað og seinna um daginn í mat til vinnufélaga bóndans.  Þar var setið úti til að verða 10 um kvöldið í ljúfu sumarveðri.

Á sunnudegi ókum við yfir í Svartaskóg og heimsóttum Árbæjarsafn þeirra – Freilichmuseum heitir það.  Ekki voru nein kot þar til sýnis – sumir búgarðarnir svakalega stórir.  Svo voru kindur, geitur, kýr, hestar, hænur og gæsir sem þáðu grastoppa frá krökkunum.

Á mánudegi fer lífið aftur í fastar skorður, skólinn byrjar aftur hjá stelpum og leikskóli hjá þeim skapmikla – svo bíðum við spennt eftir fyrstu gestum sumarsins og vonum að veðrið leiki við þau.