Hetjur í kulda hversdagsleikans

Svona fimbulkuldi er ávallt hressandi. Hitastigið inni í íbúðinni minni er í harðri samkeppni við hitastigið utandyra. Ofnarnir eru bara að hlýja sjálfum sér og dreifa hitanum ekkert frá sér, ég er hætt að þurfa að nota ísskápinn því allt kælist jafn vel utan hans og ég tek reglulega nokkrar MÁ¼llers æfingar til að halda á mér hita.

Ég sá smá vonarglætu í fyrrinótt en þá vorum við Lísa að læra hérna og brunabjallan fór í gang. Það hlaut að þýða að einhvers staðar í húsinu væri að minnsta kosti heitt og jafnvel myndi temmilegt magn af logum teygja sig í áttina að íbúðinni minni. Á endanum kom í ljós að ungur drengur með saklaus hvolpsaugu hafði verið að elda sér mat, ég var vitni að því þegar einhver léttklædd frenja ruddist inn til hans og öskraði á hann að stoppa helvítis bjölluna áður en hann myndi vekja alla í húsinu. Hún rauk svo burt aftur og við Hvolpur stóðum og horfðum á eftir henni. Ég vona að hún gefi vonbiðlum sínum viðvörun um að það sé ekki æskilegt að vekja hana nema hún hafi fengið sinn átta tíma svefn. Á ganginum voru stúdentar farnir að ráfa um eins og uppvakningar enda ekki allir jafn hressir og við Lísa í lærdómnum og Hvolpur í eldamennskunni. Að lokum kom bróðir Garða-Palla út úr íbúðinni hans (ég held að það búi um það bil 10 manns í þessari íbúð) og bjargaði málunum á sekúndubroti. Hetja gangsins, heill sé honum.