Heimavinnandi húsmóðir

Á fimmtudegi fór sá skapmikli í leikskólann á meðan heimilið var þrifið.  Systurnar lærðu í íslenska námsefninu sínu og búlgarska vinkonan kom í heimsókn með son sinn.  Við gengum öll saman upp að bóndabæ og skoðuðum kýr og kálfa.

Á föstudegi tók bóndinn tölvuna frúarinnar með í viðgerð, þar var honum sagt að það eina sem væri hægt að gera væri að kaupa nýtt stýrikerfi, setja það upp og gögnin ættu þá öll að vera á aðgengilegum stað.  Hann keypti stýrikerfi eftir að hafa gert sölumanni vel grein fyrir því að við værum ekki þýsk og svoleiðis.  Fjölskyldan ætlaði að skella sér í sund fyrir kvöldmat, en sundlaugin var lokuð vegna sumarleyfa í einn mánuð.

Þegar heim var komið var tölvan ræst og sett upp á nýtt – bara til að komast að því að stýrikerfið er á þýsku og ekki hægt að breyta því!  Office pakkinn dottinn út – en öll gögn örugg. O-jæja.

Á laugardegi var ákveðið að skreppa yfir í Svartaskóg, við höfðum fengið boðsbréf frá verslun í Schiltach í litla Októberfest hjá þeim þennan dag, af þeim sökum klæddu hjónin sig upp í tracht – við ákváðum samt að byrja á því að fara til Triberg og skoða gauksklukkur.  Nauðsynlegt að koma heim til Íslands með svoleiðis grip.  Við ókum eftir hinum þýska klukkuvegi í Svartaskógi, alls staðar voru klukkubúðir og úrverksframleiðslur.  Í Triberg fundum við forláta klukku hjá honum Oliver, þegar hún var fundin röltum við aðeins um þenna fallega bæ og inn í litla verlsun sem selur Lederhosen og Dirndl – í sem skemmstu máli gengum við þaðan út með krakkana uppáklædda!

Við keyrðum svo norður eftir Svartaskógi til Schiltach, sem er uppáhaldsbær bóndans á þessum slóðum, fórum á Októberfest, þar sem fataverslunin var með tískusýningu.  Aldeilis ljómandi skemmtilega þar sem módelin dönsuðu við folksmusik á pallinum!  Krakkarnir léku sér aðeins á leikvellinum og frúin splæsti í leðurjakka fyrir sig.

Á sunnudegi byrjuðum við á því að heimsækja vinnufélaga bóndans, fjölskyldan þar hafði stækkað um tvo kettlinga í sumarfríinu og fóru allir þaðan alveg sjúkir í að eignast kettling!  Seinnipartinn skruppum við til fyrrverandi nágrannans og eyddum afganginum af deginum þar.  Þegar við ætluðum að fara heim vildi bíllinn ekki fara í gang – var alveg dauður!  Við hringdum í ADAC, sem er eins konar FÍB og þau ætluðu að koma til að draga okkur – bóndinn vildi samt kíkja aftur á ljósin í mælaborðinu og viti menn – bíllinn fór í gang.  Þjónustan var afþökkuð og við brunuðum heim.

Á mánudegi hófst skólinn loksins aftur hjá stelpunum, sú snögga hefur talað um það hvað 6 vikur séu afskaplega langur tími!  Þær voru ofsalega ánægðar, eru aftur með sömu kennara að mestu leiti og litlar breytingar á bekkjunum.  Yngri börnin tvö byrjuðu í íþróttunum sínum seinnipartinn og frúin fór með dæturnar í frjálsar, nema þar var enginn – svo við reynum það aftur að viku liðinni.

Bílnum var ekið í umboðið og skilinn eftir þar, vonandi kemur í ljós hvað er að plaga rafkerfið í honum.

Þá er bara vika í næstu heimsókn – mikil spenna hér á bæ yfir því – og auðvitað afmæli á næsta leyti.

Á föstudaginn var keyrðum við af stað til Prag, fórum um 10 um morguninn og ætluðum um 6 tíma í ferðalagið.  Eftir um 40 mínútna akstur varð ljóst að það tækist ekki – STAU!  Í fyrsta skiptið af nokkrum – ferðin tók samt ekki nema um 7 tíma og þegar gatan í Prag var fundin var skilti fremst í henni sem sýndi alla umferð bannaða!  Bóndinn stökk út og rölti inn að húsinu á meðan frúin hringsólaði til að finna aðra aðkeyrslu að götunni, þar sem það tókst ekki, ók hún á  móti skiltinu og ákvað að textinn fyrir neðan þýddi „nema þeir sem þurfa svakalega mikið að keyra inn þessa götu!“

Eftir að hafa komið farangri fyrir og bílnum í nálægri geymslu, röltum við út að Moldóvu og á leikvöll á eyju í ánni, þar sem krakkarnir fengu útrás eftir langan dag í bílnum, heima var svo eldað og skriðið í ból.

Á laugardegi röltum við frekar snemma af stað, framhjá leikhúsinu og inn í bæinn, skoðuðum „Maríubúðir“, þar sem sá skapmikli hafði óskaplega gaman af því að skoða strengjabrúðurnar – eða Marjonetturnar.  Dótabúðir, minjagripaverslanir og leikfangabúðir voru líka spennandi, rétt fyrir hádegið vorum við komin að stjarnfræðiklukkunni sem stendur við stærsta torg í Evrópu og sáum dýrlingana kíkja út og gaurinn spila á trompet í turninum.

Þaðan gengum við niður að Karlsbrúnni og fórum upp í turninn þar við brúarsporðinn.  Hinum megin við brúnna fundum við leikvöll – á leiðinni að honum sáum við líka skemmtilegan gosbrunn.  Við röltum svo heim í gegnum bæinn og borðuðum á leiðinni.

Á sunnudegi gengum við meðfram ánni niður að Karlsbrúnni, yfir hana og upp að kastala.  Þangað komum við fyrir hádegið og passaði ljómandi vel að bíða eftir varðmannaskiptunum, eftir að sú athöfn var um garð gengin kíktum við örlítið inn í kirkjuna og fórum svo niður tröppurnar 190!  Við gengum yfir næstu brú neðan við Karlsbrúna og inn í Gyðingahverfið, þar rákumst við á sýningu frá „Prag fashion week – to the streets“ og sáum nokkur módel sýna sig og föt á pöllunum.  Þaðan fórum við á stóra torgið þar sem við sáum lausa hestvagna, svo við skelltum okkur í svoleiðis ferð um miðborgina og var ákaflega notalegt að sitja í plussklæddum mjúkum sætum í svolitla stund.

Úthvíld röltum við í áttina að Púðurturninum, stoppuðum í sælgætisverslun þar sem verið var að búa til brjóstsykur og fylgdumst við með því frá upphafi, krakkarnir fengu gefins afskurð sem var enn volgur!  Þegar lengjurnar voru tilbúnar voru þær brotnar í mola og áhorfendur fengu að smakka tilbúna afurð.

Þegar við komum upp að Púðurturninum voru hjónin efins um hvort ætti að príla upp, en krakkarnir hoppuðu upp og niður og hrópuðu „upp í turninn, upp í turnin!“  Því var gefið eftir og lagt af stað – eftir um 6 þrep stundi sá skapmikli – „hvenær verðum við komin?“ og uppskar mikinn hlátur frá foreldrunum sem entist næstum því upp í topp!

Á heimleiðinni var tékkneskur matur á boðstólum.

Á mánudegi fórum við í ferðalag til Brno sem er suð-austan í Tékklandi, ríflega tveggja tíma akstur – á algjörum þvottabrettum!!!!!  Frúin hélt að bíllinn myndi liðast í sundur!  Þegar í borgina var komið (þar sem bóndinn dvaldi í um 6 vikur fyrir 15 árum síðan) leiðbeindi hann okkur að torgi við klaustur Mendels þar sem við lögðum bílnum.  Þar stutt frá var bjórframleiðsla bæjarinn, hann sýndi okkur hvar hann keypti inn, pubbinn þar sem hann borðaði hádegismat – en ekki gat hann fyrir nokkurn mun munað hvar vinnustaðurinn var! (Honum til afsökunar vann hann mest uppi í Beskedyy fjöllunum nokkru norðar og austar – en samt!) Að lokum fannst þó vinnustaðurinn með lóðinni þar sem hafði verið kofi þar sem bóndinn svaf – en allt var breytt, meira að segja búið að færa miðbæinn og byggja kastala!

Borgin er ákaflega falleg, óhemju mikið af bókabúðum en engar minjagripaverslanir!  Ekkert staup frá Brno.  Við skoðuðum múmíur biskupa frá 18. öld og dýflissur kastalans.

Um kvöldið voru strengjabrúður og kristall keyptur og ítalskt í kvöldmat.

Á þriðjudegi var haldið heim, þó var stoppað í 7 klukkustundir í Playmobil Funpark við Nürnberg.  Það er risastór leikvöllur með Playmobil ívafi, þó alvöru matur í boði.  Krakkarnir skemmtu sér konunglega, en það hefði verið betra að vera þarna í meiri hita, með handklæði og þurr föt í farteskinu þar sem víða var hægt að sulla.  Playmobil var selt á góðu verði við útganginn – örlítið keypt og ekið heim í nóttinni.

Á miðvikudegi var Playmo raðað saman fyrir hádegið og leikið, sá skapmikli fór til vinar síns eftir hádegið – hann var í fríi frá leikskólanum þennan dag.  Myndum frá Prag var hlaðið inn í tölvuna og svo sótt uppfærsla á iTunes, tölva frúarinnar látin endurræsa sig – nema hvað, hún DÓ!  Myndir frá Prag verða því ekki settar inn fyrr en (ef) þegar búið verður að leysa málið og ná að ræsa gripinn, þangað til verður bóndatölvan notuð.

Á laugardegi þurfti að útrétta helstu nauðsynjar vegna útilegunnar, en af stað komst fjölskyldan þó fyrir hádegið.  Pakkað var í bílinn, þó ekki meiru en svo að sæist út um allar rúður og allt með sem þurfti.

Leiðin lá austur, fyrst í átt til München, þaðan til Salzborgar og en skammt þaðan fórum við út af hraðbrautinni og ókum sveitavegi alla leið að Faak am See, sem er lítið þorp stutt frá Faakersee vatninu, næsta borg er Klagenfurt.  Við komum á tjaldstæðið undir kvöldmat, í litlu vatni þar við léku krakkar sér og einnig voru nokkrar endur á svamli.

Tjaldið reis og eftir matinn fengu krakkarnir að fara aðeins út í vatnið, það var frekar grunt, tvær rennibrautir voru í því og var ágætt að fá að busla eftir langan dag í bílnum.

Á sunnudegi var ákveðið að taka daginn rólega, krakkarnir léku sér í vatninu, tóku þátt í gullleit á vegum barnagæslu tjaldstæðisins og nutu þess að vera til.  Eftir hádegið fórum við í svolítinn bíltúr, fórum í sumarbobbraut í dal skammt frá Faakersee, þar fór stólalyfta upp í um 600 metra hæð og niður fórum við í 4 bobstólum á braut.  Svaka fjör þar.

Þaðan fórum við á safn á sveitabæ, þar var mikið af uppstoppuðum dýrum frá Evrópu, Afríku og Kanada.  Einnig voru ýmis dádýr, lama, þvottabirnir og önnur dýr í búrum eða á opnum svæðum sem við gátum gengið um.  Þar hófst myndasería af þeim skapmikla sem heitir „Ég vil ekki vera með á myndinni!“

Eftir að við komum til baka á tjaldstæðið horfðu krakkarnir á brúðuleikrit sem sýnt var fyrir framan búðina, sá skapmikli gafst að vísu upp um miðbikið þegar leikritið var orðið of hræðilegt – það var samt hægt að tala hann til svo hann horfði á til enda!

Á mánudegi ókum við suður til Slóveníu, við fórum hraðbraut og í gegnum Karawankengöngin, það var merkilegt að þar sem landamærin voru inni í fjallinu breyttust göngin, þau voru minna upplýst og dekkri Slóveníumegin.

Við ókum niður að vatni sem heitir Bled og er ákaflega fallegt, þar hittum við hóp af Íslendingum frá Akureyri, Húsavík, Dalvík og víðar.  Þau voru á ferðalagi með verkalýðsfélaginu Iðju.  Frá Bled fórum við suður til Ljubljana, gengum um miðborgina þar og tókum litla lest upp að kastalanum fyrir ofan borgina.

Á heimleiðinni var hugmyndin að fara í gegnum Wurzenpass, en það var heilmikil umferðartöf á þeirri leið svo við beygðum snarlega af hraðbrautinni og fórum þess í stað Ljubelj göngin.  Þau liggja frekar hátt í Ölpunum (yfir 1000 m hæð) og á leiðinni upp að þeim sáum við minnisvarða sem við ákváðum að stoppa við.  Þar stóð að þessi göng höfðu verið byggð af pólitískum föngum í Seinnastríði, þeir höfðu verið fluttir frá Mauthausen í þessar vinnubúðir, fangar sem voru of veikir til að vinna voru fluttir til baka og myrtir í aðalbúðunum í Austurríki.  Rústir búðanna eru enn til staðar og gengum við um þar og var áhrifamikið að keyra í gegnum göngin sjálf.

Krakkarnir léku sér svo við nýja félaga á tjaldstæðinu og við fórum á veitingastað um kvöldið.

Á þriðjudegi ókum við norður til Vínar, það var um fjögurra tíma keyrsla hvora leið, við gengum svolítið um borgina, sáum dómkirkju heilags Stefáns, fiðrildasafn, styttu af Franz Joseph og enduðum á því að ganga um kirkjugarð þar sem eru minnisvarðar um helstu tónskáld landsins auk ósmekklegasta grafreits sem við höfum á ævinni séð! (Sjá mynd).

Á heimleiðinni ókum við í gegnum svakalegt þrumuveður, rúðuþurrkurnar höfðu engan vegin við og það var fljót á veginum.  Við sáum í anda að aðkoman að tjaldstæðinu yrði rosaleg!  Þegar við komum þangað um miðnætti komum við krökkunum í ró, flestir svefnpokanna voru þurrir – en við sáum að dótið okkar sem hafði verið í miðrýminu var horfið!  Handklæðin sem höfðu hangið úti til þerris voru haugdrullug á borði fyrir utan og allt í drullu og bleytu.

Á meðan frúin reyndi að skola og hengja til þerris náði nágrannakona  tali af bóndanum og sagði að dótið okkar væri hjá þeim og við næsta húsbíl.  Við tókum dótið okkar og komum því í skjól í bílnum okkar og ákváðum að taka á málunum daginn eftir.

Á miðvikudegi hafði ætlunin verið að keyra niður til Ítalíu, en hætt var við þau plön.  Krakkarnir voru send í gæsluna sem var með aðstöðu inni  til að leika því svalt var þennan morguninn, en á meðan var sett í þvottavélar og reynt að þurrka og ganga frá dótinu okkar.

Þegar við þökkuðum nágrannanum fyrir að bjarga dótinu sagði hann okkur að veðrið hefði verið svo svakalegt að fljót hefði runnið í gegnum mitt tjaldið okkar, hann hefði hlaupið til og dregið dótið í skjól hjá sér og fengið annan mann til með sér að halda tjaldinu okkar svo það fyki ekki í burtu!  Veðrið stóð í 20 til 30 mínútur og neðri hluti tjaldstæðisins hafði verið eins og stöðuvatn, um 20 sm djúpt! Urðum við hjónin hugsi yfir því hvað hefði orðið um dótið okkar hefðum við lent í þessum aðstæðum á tjaldstæði á Íslandi.

Um miðjan dagin fórum við til Klagenfurt og fórum á skriðdýrasafn þar og í IKEA þar sem koddi frúarinnar hafði eyðilagst í bleytunni.

Á fimmtudegi gegnum við frá, leyfðum krökkunum að leika sér í vatninu á meðan við pökkuðum saman, ákveðið var að kíkja á Dreiländeneck sem var stutt frá okkur, en þegar þangað var komið sáum við að kláfurinn sem fer upp að þriggjalanda mörkunum var lokaður í hádeginu – einmitt þegar við vorum þar.

Við ókum sem leið lá eftir hraðbrautum alla leið til Dachau þar sem við höfðum ákveðið að stoppa, við komum þangað klukkan 5, akkúrat þegar safnið lokaði!  Við gengum samt um búðirnar og það var átakanlegt eins og við var að búast.  Þetta er saga sem ekki má gleymast og aldrei verða endurtekin.

Heim komum við seint að kvöldi eftir ánægjulega og merkilega útilegu.

Á föstudegi var þvottadagurinn mikli þar sem þvottavélin á tjaldstæðinu var afspyrnu léleg og þurfti að þvo bókstaflega allt sem farið hafði með, um kvöldið verður barnaafmæli, ferð á laugardegi og matargestir á sunnudegi.  Í næstu vikur stendur annað ferðalag fyrir dyrum.