Ég hef aldrei verið mikið fyrir grænmeti, eiginlega haft óbeit á því frekar en hitt. Hingað til hefur mér þó fundist það í lagi sem meðlæti en alls ekki eitt og sér sem aðalréttur. Um helgina fluttist grænmetisæta í húsið mitt og er áðurnefnt álit þess sem þetta skrifar á grænmeti nú allt annað en fyrir þremur dögum síðan. Ég hef nefnilega komist að sannleikanum um grænmeti. Það er hægt að borða það eitt og sér sem aðalrétt. Fordómar mínir gagnvart grænmeti hurfu síðan endanlega í kvöld þegar mér var boðið upp á grænmeti í kókoskarrýsósu. Maturinn undanfarna daga hér hefur verið svo góður að ég velti því meir að segja fyrir mér í tvær til þrjár sekúndur áðan hvort ég ætti að gerast grænmetisæta.