Umræðan um Evrópusambandið tekur á sig ýmsar myndir. Einna furðulegustu hugmyndirnar sem ég hef heyrt í langan tíma hvað varðar mögulega inngöngu koma innan úr Sjálfstæðisflokknum. Svo virðist vera sem einhver hópur þar á bæ haldi að ákvörðun um inngöngu íslands í ESB verði tekin á landsfundi flokksins. Það er auðvitað tóm della að halda slíku fram. í fyrsta lagi þá hefur landsfundur Sjálfstæðisflokksins ekki umboð til þess að taka ákvörðun um inngöngu íslendinga í alþjóðlegt ríkjabandalag. í öðru lagi þá lýsir þessi hugsun ákveðnum hroka gagnvart því lýðræðislega stjórnkerfi sem við búum við í dag.
Fyrst varð ég var við þessa umræðu meðal Sjálfstæðismanna opinberlega þegar ég las þennan pistil á Deiglunni þar sem fram kemur ansi merkileg söguskoðun. Þar segir m.a.
Nær allar stórar ákvarðanir í sögu íslensku þjóðarinnar hafa verið teknar á landsfundi Sjálfstæðisflokksins… Ef íslenska þjóðin gengur inn í Evrópusambandið verður sú ákvörðun einnig tekin á landsfundi Sjálfstæðisflokksins.
Næstur stígur fram á sjónarsviðið Styrmir Gunnarsson og segir á fundi hjá Heimsýn á fullveldisdaginn að þjóðin taki sjálf ákvörðun um inngöngu í Evrópusambandið en bætir við:
 …lykilorusta í þeirri baráttu verður háð á landsfundi Sjálfstæðisflokksins í lok janúar.
í morgun var það síðan þetta blogg sem gaf mér tilefni til að hlægja. Það er ekki vanvirðing við þjóðina eða Alþingi að forsætisráðherra Finnlands hafi lagt fram beiðni í framkvæmdastjórn ESB um að útbúin yrði aðildarumsókn fyrir íslendinga. Nei, auðvitað er það vanvirðing við landsfund Sjálfstæðisflokksins!
Framganga Vanhanen felur ekki aðeins í sér gróf afskipti af innanríkismálum íslendinga heldur er um að ræða hreina lítilsvirðingu við landsfund Sjálfstæðisflokksins sem á eftir að fjalla um Evrópumálin…
Eftir þennan lestur koma upp í hugann ummæli Ingibjargar Sólrúnar frá því á borgarafundinum í Háskólabíó um daginn: „Þið eruð ekki þjóðin!“