Þar sem faðir minn stóð lengi framarlega í verkalýðsbaráttunni var oft gestkvæmt á heimili foreldra minna af körlum og konum sem ég þekkti best úr sjónvarpinu. Einn þeirra sem leit stundum við var Guðmundur Jaki. Það var alltaf mjög gaman er hann Elín kona hans komu í heimsókn. Eitt sinn er hann sat í eldhúsinu heima í Fálkaklettinum bárust hleranir í tal og taldi Guðmundur símann hjá sér hafa verið hleraðan. Þannig var að í einni samningalotunni í Karphúsinu er ræðu hans svarað þannig að hann eigi ekki að taka mark á vitleysunni sem kemur frá og svo nafngreinir hann mann. Þó ég telji mig muna nafnið á manninum þori ég ekki að ábyrgjast að það sé rétt hjá mér og sleppi ég því að nafngreina viðmælandann. Guðmundur staðhæfði að þær upplýsingar sem hann nefndi hefðu aðeins komið fram í samtali þeirra tveggja og hvorugur hefði sagt frá því sem á milli þeirra fór.
Hleranir á tímum kalda stríðsins snertu fleiri en eigendur þeirra síma sem hleraðir voru og eru grafalvarlegt mál sem taka þarf fastari tökum en gert hefur verið. Mig grunar þó að það verði ekki á meðan bullandi vanhæfur dómsmálaráðherra situr í embætti.