Sá tími tími sem mál veltast um í stjórnkerfum sveitarfélaganna er misjafn, allt frá nokkrum dögum upp í áratugi. Ég get t.d. sagt frá því að merkingar sögustaða í Borgarnesi voru til umræðu þegar pabbi sat í hreppsnefnd Borgarneshrepps á 7. og 8. áratugnum. Þegar ég settist í menningarmálanefnd gömlu Borgarbyggðar á síðasta kjörtímabili voru merkingar sögustaða enn til umræðu og lítið hafði málið þokast lítið fram á við á 20 árum. Við sem sátum í nefndinni þetta kjörtímabil vorum öll á því að nú þyrfti að koma hlutunum í verk en fjármagnið skorti. Það var ekki fyrr en ákveðið var að koma á fót Landnámssetri í Borgarnesi að nokkrir sögustaðir Eglu voru merktir. Stórt og ánægjulegt skref þó fleiri staði hefði mátt merkja.
Eitt af þeim málum sem ég talaði sjálfur mikið fyrir var að ráðast í merkingar á eldri húsum og eyðibýlum í sveitarfélaginu. Þessi hugmynd er fengin frá Skagfirðingum sem samræmt hafa merkingar á eldri húsum og sést það t.d. ef ekið er um Sauðárkrók. Nú lítur út fyrir að ráðist verði í átak í merkingu húsa sem byggð voru fyrir 1950 og eyðibýla í Borgarbyggð. Þessu fagna ég að sjálfsögðu. Sífellt fleiri eru að átta sig á því að vilji Borgarbyggð kalla sig söguhérað þarf sagan að vera sýnileg þeim sem þangað koma í heimsókn.