Ég hef ekki tölu á fjölda þeirra samsæriskenninga sem ég hef lesið í­ kvöld og varða þá ósk þingflokks framsóknarmanna að farið verði betur yfir nokkur atriði í­ væntanlegum stjórnarsáttmála Samfylkingar og Vinstri grænna. Þar liggja engin óheilindi að baki og þingflokkurinn er ekki að spila einhvern leik. Að baki liggja málefnalega ástæður.

Forsaga þess að framsóknarmenn eru nú í­ þeirri stöðu sem þeir eru í­ er sú að þann 21. Janúar sl. lögðu framsóknarmenn á þingi fram tilboð um að verja minnihlutastjórn Samfylkingar og Vinstri grænna vantrausti. Stuðningurinn var háður því­ að ákveðin skilyrði væru uppfyllt. Eins og öllum er ljóst þá gengu flokkarnir að þessu tilboði framsóknarmanna og hefur verið góður gangur í­ viðræðunum þeirra á milli sí­ðustu daga. Aðeins er eftir að ganga frá fáum atriðum í­ sáttmálanum en nauðsynlegt er að vanda mjög til þeirrar vinnu sem eftir er.

Ég hef enn fulla trú á því­ að ný rí­kisstjórn lí­ti dagsins ljós um og eftir helgi. Framsóknarflokkurinn mun allavega leggja sitt að mörkum til þess að það markmið náist.

Frjálslyndi flokkurinn hefur nú birt niðurstöður úr könnun sem þeir létu gera meðal félagsmanna varðandi hug þeirra til Evrópusambandsins. Það er lýðræðisleg aðferð og flott hjá flokknum að fara þá leið. Útkoman varð sú að ísland eigi ekki að leitast eftir aðild að sambandinu. Það er gott og blessað. Frjálslyndir mega taka þá afstöðu ef þeir vilja. Úrslitin sjálf vekja samt athygli mí­na. Þannig segja 34,8% já, 51,6% segja nei, 9,5 eru óákveðnir og einn seðill var ógildur eða 0,5%. Ef við segjum nú 34,8 plús 51,6 plús 9,5 plús 0,5 fáum við út 96,4. Úrtak er alltaf 100% og velti ég því­ fyrir mér hvað varð um þessi 3,6% sem ekki er getið? Við getum sí­ðan haldið áfram að reikna. Ef einn seðill er 0,5% þá eru þátttakendur í­ könnuninni um 200 manns.

Ég hef sjaldan upplifað aðra eins stemmingu á fundi á vegum Framsóknarflokksins eins og á flokksþinginu um sí­ðustu helgi. Þingið var magnað í­ alla staði enda er fólkið í­ flokknum ofboðslega skemmtilegt og duglegt. Ég skrifaði annars um þingið hér og hef litlu við það að bæta. Maður getur verið ósáttur við einstaka atkvæðagreiðslur en það er ekkert stórmál þegar heildarútkoman er jafn góð og raun ber vitni.

Meðalaldur nýrrar forystu er 33 ár. Meðalaldurinn í­ framkvæmdastjórn SUF er ef ég hef reiknað rétt 29 ár. Það er ekki mikill munur þar á og efast ég um að nokkur í­slenskur stjórnmálaflokkur hafi getað státað sig af þessum meðalaldri í­ gegn um tí­ðina.

Það er tvennt sem ég vildi þó bæta við í­ umfjöllun minni um þingið. Ég vildi benda á þrjár ræður. Hér er ræða Guðmundar Steingrí­mssonar frá því­ á föstudeginum þar sem hann fjallar um ESB. Horfið á í­ Internet Explorer og stillið tí­mann á 138:50. Hér er hægt að nálgast framboðsræðu Sigmundar Daví­ðs. Það var magnað að sitja í­ salnum þegar hún var flutt og hún snerti streng í­ hjörtum margra. Lí­klega er þetta ræðan sem tryggði honum formannsstólinn. Horfið á í­ Internet Explorer og stillið tí­mann á 222:30. Hér er sí­ðan hægt að nálgast framboðsræðu Birkis Jóns. Horfið á í­ Internet Explorer og stillið tí­mann á  78:00. Þar kemur hann m.a. inn á það gróskumikla starf sem nú er í­ gangi meðal ungra framsóknarmanna.

Jón Kristjánsson, formaður stjórnarskrárnefndar skrifar í­ Fréttablaðið í­ gær stórgóða grein þar sem hann leggur til að kosið verði stjórnlagaþing til þess að semja nýja stjórnarskrá. Þannig væri valdið tekið frá stjórnmálaflokkununum sem ekki virðast geta komið sér saman um nauðsynlegar breytingar. Ég er mjög hrifinn af þessari tillögu Jóns og vonast til þess að hún fái brautargengi á flokksþinginu um komandi helgi. Mér heyrist á fyrstu viðbrögðum félaga minna að þeir taki nokkuð vel í­ þessar hugmyndir sbr. Hallur Magg, Gí­sli Tryggva og Helga Sigrún. Ég leyfi mér sí­ðan á grein eftir sjálfan mig að lokum um sama efni.

Ég var hvort tveggja í­ senn kví­ðinn og spenntur þegar ég steig upp í­ flugvél á Keflaví­kurflugvelli á Nýjársdag fyrir nákvæmlega ári sí­ðan. Leiðinni var heitið til Kaupmannahafnar en þaðan átti ég bókað far með lest til írósa daginn eftir. í írósum hafði ég ákveðið að eyða minni annarri önn í­ meistaranámi mí­nu í­ þjóðfræði við Háskóla íslands. Ég hafði gengist undir þau skilyrði þegar ég fékk inngöngu í­ þjóðfræðina að dvelja minnst eina önn erlendis með glöðu geði. Ég tók eitt námskeið við Háskólann í­ írósum sumarið 2007 og kannaðist því­ aðeins við mig þegar ég steig út úr lestinni í­ miðborginni.

Hinir innfæddu segja írósa vera elstu stóru borg Skandí­naví­u enda hafa fornleifar frá seinni hluta 7. aldar fundist í­ borginni. Borgin byggist þá upp sem verslunarbær í­ kring um ánna sem ber hið skemmtilega nafn írósaá. Staðsetningin hefur lí­klega hentað vel fyrir verslun á sí­num tí­ma þar sem borgin stendur á Jótlandi sem ólí­kt Kaupmannahöfn tilheyrir meginlandi Evrópu. Þar komu því­ saman kaupmenn frá meginlandi Evrópu, Baltnesku löndunum, eyjum Danmerkur og ví­ðar. í dag koma þar saman alþjóðlegir straumar hugvits.

Skólayfirvöld í­ írósum hafa unnið markvisst að því­ á sí­ðustu árum að byggja skólann upp sem alþjóðlegan háskóla. Borgaryfirvöld hafa stutt við þessa stefnu skólans og sjá ýmsa kosti í­ því­ að verða alþjóðleg menntaborg. Háskólinn í­ írósum er annar stærsti háskóli Danmerkur með tæplega 35.000 nemendur og um 6.200 starfsmenn. íbúar borgarinnar og nágrennis eru um 300.000. Það er því­ stór hluti í­búanna tengdur skólanum á einhvern hátt.

Strax þegar ég steig út úr lestinni varð ég var við þessa áherslu skólayfirvalda að gera vel við erlenda nemendur. Á lestarstöðinni tók á móti mér stelpa úr sömu deild og ég var skráður í­ sem hafði fengið það hlutverk að vera leiðbeinandi minn ef ég þyrfti á því­ að halda. Allir skiptinemar við skólann fá sinn leiðbeinanda sem þeir geta leitað til hvenær sem er og spurt um nánast hvað sem er. Þeir eru ekki sí­st andlegur stuðningur og fylgjast vel með lærlingum sí­num. Leiðbeinandinn minn þekktir það sjálf hvernig það er að vera skiptinemi þar sem hún er frá Póllandi en var búin að búa í­ írósum í­ tvö og hálft ár.

Ég komst fljótlega að því­ að ég var einstaklega heppinn með meðleigjendur. Það má einnig segja að ég hafi verið heppinn með húsnæði þó svo ýmislegt hafi verið hægt að setja út á það. Við áttum þannig eftir að eiga í­ smávægilegum útistöðum við leigusalann seinna meir en samanborið við aðra skiptinema þá myndi ég segja að ég hafi verið heppinn. Húsið var í­ Risskov fyrir þá sem þekkja til írósa. Þeir sem leigja í­ gegn um Háskólann eins og ég gerði eiga það á hættu að fá úthlutað húsnæði í­ hverfum sem lélegt orð fer af.

Ég hafði því­ einn mánuð til þess að koma mér fyrir áður en skólinn byrjaði að fullri alvöru. Þann tí­ma hafði ég ákveðið að nýta til þess að komast betur inn í­ dönskuna. Háskólinn býður öllum skiptinemum upp á þriggja vikna námskeið sem kallast „Denmark Today“ í­ ágúst og janúar ár hvert. Er það ekki sí­st ætlað til þess að kynna nemunum tungumálið og danska menningu. Þegar 200 skiptinemar koma saman gefur það auga leið að ekki eru allir jafn færir í­ dönskunni. Hópnum var því­ á fyrsta degi getuskipt en það varð svo að þeir sem lentu á mí­nu stigi urðu jafnframt mí­nir bestu vinir þó við legðum stund á ólí­kar námsgreinar. Eins og svo oft gerist með skiptinema ví­ðast hvar að mér skilst halda þeir þétt hópinn. Þannig var það einnig í­ írósum.

Þegar vorönnin hófst formlega þann 1. febrúar komst ég loksins í­ tí­ma í­ mí­nu fagi sem var „nordisk mytologi“ eða norræn goðafræði. ístæðan fyrir því­ að ég valdi írósa á sí­num tí­ma var fyrst og fremst sú að í­ þessari deild var boðið upp á námskeið þar sem m.a. var fjallað um norræna trú á seinni öldum. Það féll vel að MA ritgerðinni minni og mun betur en handritalestur í­ Osló svo dæmi sé tekið um aðra staði sem stóðu mér til boða. Ég kunni vel við þann hóp samnemenda minna sem ég kynntist úti. Rétt eins og í­ þjóðfræðinni hér á landi er þetta fámennur hópur en afskaplega samheldinn. Ef hægt er að setja út á eitthvað þá fannst mér skólinn stundum mega gera meiri kröfur til nemendanna.

Ég hreifst mjög af írósum þegar ég fór þangað í­ fyrsta skipti. Ég varð enn hrifnari þegar ég kynntist borginni betur. Það var samt ekki sí­st félagsskapurinn sem gerði það að verkum að mér leið svo vel. Þannig gæti verið skrýtið næst þegar ég fer þangað að vera í­ öðrum félagsskap.Þegar ég lí­t til baka ári seinna sé ég betur hversu gefandi, félagslega þroskandi og skemmtilegur þessir mánuðir voru. Ég mæli svo sannarlega með því­ við hvern sem er að fara í­ skiptinám og kynnast fleiri menningarheimum, jafnvel þó ekki sé farið lengra en til Danmerkur.