Nú er eiginlega síðasti séns að hlusta á jólalögin. Eitt af mínum uppáhalds jólalögum er A SpaceMan Came Travelling eftir Chris De Burgh’s en í flutningi Páls Óskars og Monicu. Ég held reyndar að lagið sé upphaflega ekki samið sem jólalag en varð það kannski vegna óbeinna tilvísana í Lúkasarguðspjall í textanum. Þar segir frá sendiferð Gabríels erkiengils sem hann fór í til þess að kunngera fjárhirðunum væntalega fæðingu frelsarans. Erkiengillinn sem var samkvæmt Biblíunni sendiboði Guðs er hins vegar ekki nefndur en í laginu stað hans er sungið um geimmann og geimskip. Mig minnir að einhver umræða hafi orðið um lagið þegar það kom út í íslenskri þýðingu fyrir tveimur eða þremur árum. Lagið fékk nafnið Geimferðalangur á hinu ilhýra og þótti þýðingin ókristileg. Dæmi nú hver fyrir sig.
í langferð um heimanna himinhvel víð
heimsótti geimfari oss forðum tíð.
Og loks sást úr skipinu lágreistur bær,
það ljómaði sem væri þar – stjarna skær.Hann fór þangað niður sem fjárhúsið var,
þar sem frumburðinn móðir í örmum sér bar
því hann vissi að þarna var veröldu fædd
von sem var alsaklaust barn. – þau urðu hrædd.,,Jarðarfólk, óttist eigi.“ hann bað,
,,ég er aðkomumaður frá fjarlægum stað
sem fagnaðarerindi færi í nótt.“
og hið fegursta lag tók að hljóma – svo blítt og hljótt.Og sungið: La, la, la…
kærleika kynnist á jörð
hvert lítið barn.
La, la, laÞá engilblíð tónlistin ómaði hátt
og undrandi fólk tók að streyma að brátt
því skipið sem hátt yfir höfði þeim beið
var himnesk, glóandi stjarna – og lýsti leiðEr morgnaði ókunni maðurinn kvað:
,,Ég má til að kveðja og halda af stað.
Er tifað hér hjá hafa tvöþúsund ár
mun tónlistin hljóma á ný – við saklaus tár.“Og sungið La, la, la…
Þá tónlistin hljómar á ný – við saklaus tár.
Og sungið: La, la, la…
Kærleika kynnist á jörð
hvert lítið barn.
Núna bíður heimurinn þess að heyra lagið á ný.
Og hinir útskúfuðu bíða í ofvæni.
Einhvers staðar er stjarna á sveimi óravíddunum í
og söngurinn hljómar á ný
við saklaus tár.
Af íslenskum lögum er lag Ingibjargar Þorbergs Hin fyrstu jól við ljóð Akureryarskáldsins Kristjáns frá Djúpalæk mjög ofarlega á mínum jólalagalista. Frá því ég fékk vit til þess að gagnrýna dægurlagatexta hefur reyndar tvennt truflað mig við ljóðið og er feitletra ég þær línur hér að neðan.
Það dimmir og hljóðnar í Davíðsborg
í dvala sig strætin þagga
í bæn hlýtur svölun brotleg sál
frá brunni himneskra dagga
öll jörðin er sveipuð jólasnjó
og jatan er ungbarnsvagga.Og stjarna skín gegn um skýjahjúp
með skærum lýsandi bjarma
og inn í fjárhúsið birtan berst
og barnið réttir út arma
en móðirin sælasti svanni heims
hún sefur með bros um hvarmaOg hjarðmaður birtist um húsið allt
ber höfga reykelsisangan
í huga flytur hann himni þökk
og hjalar við reifastrangann
svo gerir hann krossmark, krýpur fram
og kyssir barnið á vangann.
En hver nennir svo sem að pæla í smáatriðum eins og textum jólalaga?