Hafi írni Johnsen fengið uppreisn æru þýðir það að hann hafi fengið mannorð sitt hreinsað. Mannorð er samkvæmt mí­nu skilningi það orðspor sem fer af einhverjum. Ég vissi ekki að handhafar forsetavalds tækju að sér mannorðshreinsanir.

Vinna við uppstillingu á lista Sjálfstæðisflokksins í­ Suðurkjördæmi gæti orðið skemmtileg. Þar höfðu menn og konur áður val um kandidata á borð við Guðjón Hjörleifsson og Eyþór Arnalds. Núna bætist írni Johnssen við. Spurning hvort þeir geti ekki fengið Eggert Haukdal til að snúa aftur?

Hvar og hvernig kemur maður hraðahindrun í­ verð?

Þó ég sé löngu kominn heim frá Sví­þjóð þá á ég alltaf eftir að gera ferðina almennilega upp. Aðrir Gotlandsfarar hafa gert það ágætlega og kannski tilgangslaust að fara rekja alla ferðasöguna hér. Ég ætla mér samt að skrifa smá punkta um þau söfn sem ég heimsótti. Ég fór á öll þau söfn sem ég hafði ráðgert að heimsækja nema Póstminjasafnið. Það bí­ður næstu ferðar til Stokkhólms.

Konunglega hersafnið í­ Stokkhólmi – Livrustkammaren Royal Armoury
Stelpurnar og Jón fóru að versla fyrsta daginn. Ég, Óli, Jónbjörn og Addi ráfuðum um borgina en rákumst á þetta safn. Óli hafði skoðað það áður og hvatti okkur til að fara inn enda var það ókeypis. í kjallaranum voru til sýnis vagnar frá konungsfjölskyldunni, grunnsýningin hafði að geyma léttari vopn og brynjur á meðan efsta hæðin bar sýningu um samskipti Sví­þjóðar og Noregs í­ gegn um söguna. Einhvern veginn kom ég ekki rosalega sáttur út, loftið var þungt og lí­tið um upplýsingar til gesta.

Forn- og miðaldasafnið í­ Stokkhólmi – Historiska Museet
ísamt Sigrúnu ísleifs, Helgu Jónu, Lukku, Jóhönnu og Jóni fór ég þangað fyrst og fremst til að skoða Gotlandssteinana. Steinarnir eru á leið niður í­ gullsalinn sem hefur að geima helstu gersemar Sví­a úr fyrrnefndum málmi m.a. hjálmplöturnar frá Torslunda og nokkrir gullgubbar. Sú sýning er ágæt og örugglega betri ef maður leigir sér hljóðleiðsögn. Ámiðhæðinni er sýning um ví­kingatí­mann (þar sem lí­ka má sjá Gotlandssteina) og loks sýning um kirkjusögu á efstu hæðinni. Fátt sem heillaði mig beint á þessum sýningum. Gullsýningin er hringlaga með hliðarsal þar sem boðið er upp á video og stóru torgi í­ miðjum hringnum þar enn fleiri gripir eru til sýnis. Þó allt sé úr gulli þá mætti fækka gripunum eða finna leið til þess að gera framsetninguna áhugaverðari. Videoið bjargaði reyndar miklu. Ví­kingasýningin var í­ meðallagi (sýnir kannski hvað Þjóðminjasafnið okkar er flott) en kirkjusýningin var hörmung. Ef maður villist á sýningu er hún ekki sett rétt upp. Gesturinn man fyrst eftir að hafa villst en ekki hvað hann sá

Vasasafnið – Vasamuseet
Vasasafnið heimsótti ég með Rósu, Jónbirni, Sigrúnu S, Adda, Jóni og Sigrúnu ísleifs. Safnið er í­ einu orðið sagt magnað. Þó aðeins sé um að ræða einn sýningargrip þá heldur hann manni hugföngnum í­ langan tí­ma og höfundar sýningarinnar velta upp ýmsum spurningum. Stærsta spurningin er auðvitað af hverju skipið sökk? Þarna er upplýsingum komið á framfæri á mjög skýran og einfaldan hátt og geta gestir valið hvort þeir upplifa safnið með því­ að lesa skrifaðan texta eða renna áreynslulaust í­ gegn á þess að lesa stafkrók. Safnið fær lí­ka plús fyrir að bjóða upp á fleiri tungumál á útgefnu efni en ví­ðast hvar annars staðar, t.d. er hægt að velja í­slensku á heimasí­ðunni þeirra.

Sjávardýrasafnið í­ Djugí¥rden – Aquaria Water Museum
Sami hópur og heimsótti Vasasafnið. Kannski ekki beint mitt áhugasvið en samt sem áður gaman að koma þarna. Samkvæmt skilgreiningu ICOM er þessi sjávargarður safn lifandi dýra. Safnið var frekar lí­tið og dýrt inn en er örugglega ágætis skemmtun fyrir fjölskyldur. Hitabeltisfiskarnir voru flottastir enda stoppuðum við lengst hjá þeim. Þarna eins og ví­ða annars staðar eru upplýsingar af skornum skammti. Ég hefði gjarnan viljað vita eitthvað meira um fiskana, hvar þeir finnast í­ náttúrunni og hvað þeir heita. Enn eitt safnið sem skilar manni út með ósvöruðum spurningum.

Skansen
Skansen er elsta útisafn í­ heimi, stofnað 1891. Ég var því­ nokkuð spenntur fyrirfram að heimsækja safnið og varð ekki fyrir vonbrigðum. Upplýsingagjöf er til fyrirmyndar, textaspjöld við hvert hús en fyrst og fremst er upplifunin tilfinningaleg. Það sem helst má setja út á safnið er það nær ekki alls staðar að fanga anda húsanna, búið að dúka upp en matinn vantaði. En það er margt fleira að sjá í­ Skansen en gömul hús, m.a. er lí­till dýragarður ofarlega í­ safninu þar sem sjá má þau spendýr sem lifa í­ Skandí­naví­u. Þeir sem heimsækja Stokkhólm verða helst að kí­kja í­ Skansen.

Þjóðminjasafnið í­ Sví­þjóð – Nordiska museet : Nationalmuseum for kulturhistoria
Fór með Óla, Eygló, Jónbirni, Rósu og Sigrúnu ísleifs hingað. Ég er ekki viss um að ég vilji kalla Nordiska safnið þjóðminjasafn en hið í­slenska Þjóðminjasafn gerir það á heimasí­ðu sinni. Hér eru sýndir munir frá því­ eftir 1520. Fyrir þá sem hafa tekið Inngang að safnafræði þá er hefur Nordiska yfirumsjón með SAMDOK verkefninu. Að mörgu leiti er safnið vel heppnað en fornaldarlegt að öðru leiti. Heilu veggirnir af svipuðum hlutum fanga ekki athygli manns. Það sem vel er gert er t.d. sýning á húsbúnaði þar sem búið er að stilla upp borði með mat og öllu tilheyrandi. Hluturinn er sýndur í­ réttu samhengi en ekki einn og sér inn í­ skáp. Áveggnum á móti uppstillingunni voru sí­ðan heilu skáparnir af diskum og postulí­ni sem eins og áður segir var ekki jafn gaman að skoða. Þjóðháttasýningin var lí­ka mjög skemmtileg. Vel sett upp með gí­num og leikmunum. Handavinnu- og dúkkusýningarnar voru ekki jafn áhugaverðar en héldu stelpunum áhugasömum. Þá kom sér vel að búið var að koma upp bekkjum með reglulegu millibili á safninu. Sniðugt fyrir karlmenn sem þurfa oft að fylgja með inn á söfn. ínægðastur var ég þó með sýningu á efstu hæðinni þar sem tekin var fyrir spurningin hvort rí­kið ætti að hafa einkarétt á áfengissölu. Sýningin er sett þannig upp að hún fær gesti til þess að hugsa um efni sýningarinnar þó út sé komið. Þannig sýning skilar árangri.

Landssafnið í­ Visby – Lí¤nsmuseet pí¥ Gotland
Lí­klega á Landssafnið í­ Visby að vera einhverskonar þjóðminjasafn þeirra Gotlendinga. Höfundar sýningarinnar hafa þó leift sér að ganga lengra í­ túlkunum og framsetningu en á flestum munasöfnum. Aðaltilgangur ferðarinnar þangað var eins og á Historiska museet að skoða Gotlandssteina. Þeir eru sýndir í­ fyrsta sal safnsins. Mjög flott uppsetning en upplýsingagjöf er til háborinnar skammar. Það er þó huggun harmi gegn að verið er að vinna í­ að laga sýninguna enda er hún frá 1960. Upplýsingar er hægt að fá á stórum veggspjöldum sem fáir nenntu að lesa. Ef gengið er lengra inn á safnið er saga Gotlands rakin í­ tí­maröð. Sýningin er ágæt en maður er fljótur að renna í­ gegn um hana.

Bunge safnið – Friluftsmuseet i Bunge
í bí­ltúrnum okkar Jóns, Jóhönnu, Hlyns, Óla, Eyglóar, Sigrúnar ísleifs, Lukku og Helgu Jónu komum við við á Bunge safninu. Ég varð fyrir miklum vonbrigðum. Safnið leggur mesta áherslu á að sýna “gamla Gotland”. Þar eru nokkrir bæir og byggingar sem gerðar hafa verið upp, fjórir Gotlandssteinar og nokkrar bátagrafir. Það er gert mjög vel við nokkrar byggingar en annars virðist safnið enn vera í­ uppbyggingu. Það má lí­ka setja út á það að gestir virðast ekki alltaf vita hvert skal halda næst. Það mætti bæta úr því­ með því­ að gera betri göngustí­ga. En safnið virðist enn vera í­ vinnslu og því­ er rétt að gefa þeim tækifæri. Upplýsingagjöf er þarna betri en ví­ða annars staðar. Þeir fá plús fyrir það.

Listunnandinn Eggert fór á opnun ljósmyndasýningarinnar hennar Gerðu í­ gærkvöldi. Hitti þar m.a. þrjár af barnapí­unum mí­num. Þórdí­si hef ég ekki hitt lengi. Sýningin var annars mjög áhugaverð. Mikið af náttúrumyndum en hrifnastur var ég skiljanlega af mynd af sólarlagi með Bjarg í­ forgrunni. Borgnesingar ættu að kí­kja í­ Félagsbæ um helgina og auðvitað lí­ka þeir sem leið eiga um bæinn.

Fékk tölvupóst í­ gær þar sem mér var boðið að sitja fyrir nakinn. Þrátt fyrir mikla eftirspurn eftir nektarmyndum af mér held ég að afþakki boðið.

Setti inn 1135 myndir frá Gotlandi inn á Þjóðbrókarsí­ðuna í­ gærkvöldi. Þeir sem luma á myndum sem eiga erindi þangað inn geta haft samband.

Sit núna undir aulabröndurum frá Magga á borð við Einar ígúst, tvær september, þrjár október… Held ég fari að læsa mig inn í­ herbergi.

Það má finna fyrir því­ á kvöldin að það er tekið að hausta. Þar af leiðandi styttist í­ að dvöl minni í­ sveitinn ljúki, í­ bili a.m.k. Ég mun hætta í­ bankanum föstudaginn 1. september. Við tekur skólabekkurinn, ekki alveg sá sami og sí­ðustu tvö ár en nánast. Ég tek engan þjóðfræðikúrs í­ haust heldur tvö námsskeið í­ sagnfræði og eitt í­ almennri menningarmiðlun. Skrýtið að vera nánast búinn með þjóðfræðina. Veit það samt sem áður að ég mun umgangast einhverja þjóðfræðinema í­ þessum námsskeiðum og svo verður Þjóðbrók vonandi lí­flegri en áður hefur þekkst.

Ég náði að vinna slatta í­ Gotlandsverkefninu um helgina. Búinn að hreinskrifa dagbókina og pikka upp viðtalið. Skýrslan sjálf er á góðu róli. Stefni að því­ að skila henni í­ yfirlestur um helgina. Þá tekur við Slæðingsgreinin sem setið hefur á hakanum í­ sumar.

Búinn að kjósa þrisvar sinnum í­ dag. Persónulega er ég nokkuð sáttur með heildar útkomuna. í framboði til formanns voru tveir mjög hæfir frambjóðendur sem erfitt var að gera upp á milli. Það fór að lokum svo að Jón var kjörinn formaður til næstu tveggja ára. Ég hlakka til að sjá hvernig honum tekst upp í­ nýju starfi. Það kom svo sem ekki mikið á óvart að Guðni héldi sí­num stól. Hann hefur staðið sig vel í­ sí­nu og er vinsæll ráðherra. ínægðastur er ég þó með nýjan ritara. Ég þekki Sæunni eftir að hafa unnið með henni innan SUF. Þar er á ferðinni hörkudugleg stelpa sem er algjör vinnuþjarkur. Henni er vel treystandi til þess að leiða það erfiða verkefni að halda utan um innra starf flokksins í­ aðdraganda kosninga. Bjarni Harðarson vinur minn og skólabróðir fékk jafn mörg atkvæði og Halldór ísgrí­msson í­ þeim kosningum. Gaman að því­.

Fyrir þá sem standa utan flokksins lí­tur það kannski þannig út að ritaraembættið sé lí­tið merkilegt. Ég er þeirri túlkun ekki sammála. Ritari Framsóknarflokksins er ábyrgur fyrir innra starfi flokksins sem formaður Landsstjórnar. Það er því­ mikil ábyrgð því­ fylgjandi að gegna embætti ritara.

– – –

Það eru ekki allir sáttir við að ég skrifi um fótbolta. Mér er nokk sama en skal vara við næstu málsgrein fyrir þá sem ekki vilja fylgjast með gengi Aston Villa í­ vetur.

1-1 eru ásættanleg úrslit í­ fyrsta leik gegn sterku liði á útivelli.

Einhver slappleiki í­ gangi í­ dag. Verð vonandi orðinn hress á morgun. Annars fer spennan vaxandi fyrir helgina. Siv, Birkir, Kristinn og Sæunn voru á ferðinni í­ gær. íttum saman ágæta stund á Bifröst í­ frábæru veðri. Tí­minn til að ákveða sig styttist óðum.

Enski boltinn byrjar á laugardaginn. Spennandi að sjá hvernig Martin O’Neill tekst upp í­ fyrsta leik. Villa endar ekki neðar en á sí­ðasta tí­mabili með nýjan mann í­ brúnni, lí­klega um miðja deild. Ánæsta ári er ég hins vegar viss um að liðið komi til með að verða í­ baráttu um evrópusæti.

Einhverju sinni hét ég sjálfum mér því­ að byrja aldrei að blogga. Það tilkynnist hér með að ég ætla ekki að standa við það fyrirheit lengur.