Regla Jónasar um stíl númer fjögur hljómar svo: „Forðastu klisjur, þær voru sniðugar bara einu sinni“. Klisjukennd notkun orðatiltækja og ýkt myndmál virðist sérstaklega loða við íþróttafréttamenn. Aston Villa slátraði Birmingham í dag samkvæmt frétt Vísis. Það var gaman að fylgjast með 5-1 sigri á nágrannaliðinu. Möguleikarnir á Evrópusæti eru enn til staðar. Eina sem böggaði mig við leikinn var fyrirsögn Vísis eftir hann. Seinna um daginn slátraði síðan AC Milan Reggina samkvæmt sama miðli.
Um daginn er ég ræddi við kunningja minn um fréttaskrif sagði hann íþróttafréttamenn vera of lélega íþróttafréttamenn til þess að komast í liðin og of lélega blaðamenn til að skrifa alvöru fréttir. Ég var honum ósammála. Það er til fullt af góðum íþróttafréttamönnum en stundum finnst mér þeir ofreyna sig í sköpun lifandi líkingamáls. Oft er betra að orða hlutina á einfaldan og skýran hátt enda þarf viðkomandi að vera virkilega góður penni eða hafa góðan talanda til þess að fréttin líti ekki kjánalega út.
Þessi vandi íþróttafréttamanna er alþjóðlegur. Frá íslenskum slíkum koma setningar eins og: „Halldór mun berjast til þrautar og segist ekki fara fet nema honum verði settur stóllinn fyrir dyrnar“. Þessi setning er á máli okkar hinna svona: „Hann fer ekki ótilneyddur“. Rétt eins og orða hefði mátt þessa setningu öðruvísi hefði mátt nota annað orð en slátrun í frétt Vísis um leikinn. Það er bara eitthvað svo amatöralegt og ýtir undir kenningu kunningja míns.
Kannski smá innskot að lokum. Heimilislæknir vinar míns hér heitir Slagter. Verra nafn á lækni er erfitt að hugsa sér.