í morgun var að renna í gegn um gamlar tímaglósur eins og ég geri af og til. Glósurnar mínar gera oftast það gagn sem ég ætlast til af þeim. Eins og gengur skrifa ég niður mis gáfulegar athugasemdir sem mér finnst líklegar til þess að verða kveikjur að meistaraverkum seinna meir. Stundum rekst ég þó á komment sem ég botna engan veginn í hvers vegna ég skrifaði niður. Ég hef t.d. skrifað niður í tíma í norrænni trú eitthvað á þá leið að það sé ekki það sama að drepa mann í írak og að blóta manni. Líklega var einhver djúp hugsun þarna að baki þó að hún sé að mestu gleymd í dag
Háskólanemendur eftir 20 ár þurfa vonandi ekki að hafa sömu áhyggjur af hernaði í írak og nemendur dagsins í dag. Eða það ætla ég allavega rétt að vona. Glósur gefa ekki eingöngu mynd af því sem við erum að læra á þeim tíma sem þær eru skrifaðar. Þær geta sagt okkur þó nokkuð um hugsanir okkar og samfélagslegt ástand. í febrúar 2004 fannst mér þessi brandari til dæmis mjög skemmtilegur og notaði hann sem dæmi er ég var að safna þjóðfræðaefni fyrir kúrs sem ég var í þá. Þessi brandari hefði svo sem getað gengið í endurnýjun lífdaga fyrir nokkrum vikum síðan. Eftir 20 ár eru mikið færri sem ná honum. Þeir sem ná honum hlægja líklegast ekki þar sem tími hans er liðinn. Það má þó vel vera að búið verði að heimfæra hann upp aðstæður sem verða uppi þá. Hver veit.
A: Vissirðu að Mínus er að gefa út nýja plötu?
B: Nei, hef ekki heyrt það.
A: Jú, hún á að heita Hannes Hólmsteinn og er rexmix af Halldóri Laxness.
Eins og sést þarf lítið til að skemmta mér. Mér fannst það til dæmis fyndið af Dönunum í gær að bjóða upp á Terry´s súkkulaði í móttöku eftir fyrlestur Terry Gunnell.