Eftir ágætis ferð upp í Borgarnes í fyrradag keyrðum við Geldingadragann og Hvalfjörðinn til baka. Ég þoldi ekki Hvalfjörðinn þegar ég var yngri. í raun þoldi ég ekki kaflann frá Tíðaskarði að gömlu Akranesvegamótunum. Hvort tveggja voru þessir staðir hálfgerðir sálfræðilegir punktar á leiðinni fyrir barnið. Við Tíðarskarð sást Reykjavík fyrst og því var ekki langt eftir á áfangastað. Sömu sögu er að segja af vegamótunum. Þegar þangað var komið var bara korter í Borgarnes.
í dag elska ég Hvalfjörðinn. Þangað er stutt að fara og virkilega margt að skoða. Þar eru líka fáir á ferli þar sem flestir velja þann kost að fara göngin. Verði Grunnifjörður brúaður flyst Þjóðvegur 1 líklega hinu megin við Akrafjallið. Þar með verður Hvalfjörðurinn nánast allur utan alfaraleiðar. Um leið styttist vegurinn norður á Akureyri um 1 km og leiðin milli Borgarness og Akraness um nokkra km.