í bókahillunni rakst ég á Belladonnaskjalið. Ég las hálfa bókina sí­ðast þegar ég fór til Danmerkur. Kannski ég klári bókina núna. Annars er spáð rigningu þar en ágætu veðri á íslandi í­ næstu viku.

í kjölfar siðaskiptanna hættu íslendingar að mestu að heita á dýrlinga sér til hjálpar við hinar ýmsu aðstæður. Dýrlingakerfið hafði þó virkið ágætlega fyrir þá sem þurftu á því­ að halda (og ásatrúin þar á undan). Þorlákur biskup, eini í­slenski dýrlingurinn tók að sér ýmis smá viðvik eftir dauða sinn milli þess sem hann sinnti sjúkum og leiðbeindi villtum sjófarendum rétta leið. Hann hjálpaði m.a. kaupmönnum sem náðu ekki upp akkeri sí­nu fyrr en þeir höfðu heitið á hann. Persónulega finnst mér það samt ekki mikið kraftaverk en þeim mun meira þegar fátækur maður fékk blindan sauð frá öðrum manni. Sá vildi ekki bæta fátæka manninum sauðinn svo sá blindi hét á Þorlák. í framhaldinu fékk sauðurinn sýn. Það er alvöru kraftaverk.

Ég myndi ekki nenna að vera í­ sporum Þorláks og fá ekki að vera í­ friði fyrir fólki í­ vandræðum eftir dauðann. Ég er hins vegar til í­ að hjálpa ykkur í­ lifanda lí­fi ef ég get, en plí­s, látið mig í­ friði þegar ég er dauður (og ekki borða skötu á afmælisdeginum mí­num).

Eftir ágætis ferð upp í­ Borgarnes í­ fyrradag keyrðum við Geldingadragann og Hvalfjörðinn til baka. Ég þoldi ekki Hvalfjörðinn þegar ég var yngri. í raun þoldi ég ekki kaflann frá Tí­ðaskarði að gömlu Akranesvegamótunum. Hvort tveggja voru þessir staðir hálfgerðir sálfræðilegir punktar á leiðinni fyrir barnið. Við Tí­ðarskarð sást Reykjaví­k fyrst og því­ var ekki langt eftir á áfangastað. Sömu sögu er að segja af vegamótunum. Þegar þangað var komið var bara korter í­ Borgarnes.

í dag elska ég Hvalfjörðinn. Þangað er stutt að fara og virkilega margt að skoða. Þar eru lí­ka fáir á ferli þar sem flestir velja þann kost að fara göngin. Verði Grunnifjörður brúaður flyst Þjóðvegur 1 lí­klega hinu megin við Akrafjallið. Þar með verður Hvalfjörðurinn nánast allur utan alfaraleiðar. Um leið styttist vegurinn norður á Akureyri um 1 km og leiðin milli Borgarness og Akraness um nokkra km.

Mér heyrist á tóninum á Hauki Ingvarssyni í­ þessum pistli í­ Ví­ðsjá í­ gær að hann sé ekkert allt of sáttur með að Egill Helgason komi til með að stýra bókmenntaþætti í­ Sjónvarpinu næsta vetur. Innan RíšV er nú þegar fullt af fólki sem gæti stýrt slí­kum þætti með góðu móti. Þeir sömu eru örugglega ekki allir sáttir við að gengið skuli framhjá þeim og ráðinn í­ verkið „störnu stjórnmálaskýrandi“, alinn upp utan stofnunarinnar.

Ég hef gaman að því­ að lesa um fagurbókmenntir og fylgjast með umræðum um þær þó ég sé allt of óduglegur við að lesa þannig bækur á meðan ég er í­ skóla. Ég bí­ð því­ spenntur eftir því­ að sjá hvernig maðurinn sem þolir ekki orðið „ljóð“ heldur utan um bókmenntaþátt. En hvað um það, pistillinn er þess virði að hlusta á.

Eins og staðan er í­ dag er Mosfellsbær fjölmennasta sveitarfélag landsins sem ekki hefur framhaldsskóla. Vonandi verður ekki langt að bí­ða þar til slí­kur skóli rí­si hér í­ miðbænum. Undirbúningurinn er kominn á fullt og er tí­minn þessa dagana notaður til þess að funda með fulltrúum stjórnmálaflokkanna í­ bænum. Áfundunum skila flokkarnir inn sí­num hugmyndum um stefnu skólans, mögulegar námsleiðir og staðsetningu. Það var áhugavert að heyra eftir fundinn með okkur Framsóknarmönnum í­ gær hversu samstí­ga flokkarnir virðast vera eftir að hafa unnið tillögurnar hver í­ sí­nu horni. Við gætum séð skóla á svæðinu sem er einstakur á landsví­su hvað varðar kennsluhætti og býður upp á spennandi námsframboð sem ekki er í­ boði annarsstaðar, byggt á styrkleikum Mosfellssveitar félagslega og atvinnulega, auðlindum og sögu.

Það er ekkert sérstaklega gaman að ganga um eins og stirðnað gamalmenni, æjandi og óandi. Helví­tis harðsperrur.

Rósa og Sigrún Hanna bættust í­ gær í­ ört stækkandi hóp í­slenskra þjóðfræðinga. Til hamingju með það stelpur. Ég held að ég hafi tapað veðmálinu okkar nokkuð örugglega. í haust byrja 9 nemendur í­ MA námi í­ þjóðfræði auk mí­n. Það eru fleiri en byrjuðu í­ BA náminu þegar ég byrjaði. Það eru því­ spennandi tí­mar framundan í­ þjóðfræðinni.

Það er takmarkað hversu vel maður nennir að fylgjast með fréttum í­ góða veðrinu. í sí­ðustu viku hófst umræða um laun Daví­ðs Oddssonar. Paris Hilton bjargaði Daví­ð úr höndum kaffistofudómaranna. Sí­ðan kom þessi frétt og bjargaði Paris í­ stuttan tí­ma.

Ég skil vel gremjuna út í­ Paris og Daví­ð. Þau eru selebb og fá sérmeðferð. Það er auðvitað ekki rétt að leyfa fólki að komast upp með svoleiðis. Það er heldur ekki rétt að auglýsa ekki störf seðlabankastjóra, hafa þá þrjá og þar á meðal þann hæst launaðasta á Norðurlöndunum. Það ósanngjarnasta við þetta er þó að fyrrverandi forsætisráðherra geti þegið 80% af launum forsætisráðherra í­ lí­feyrisgreiðslur á meðan hann er enn í­ fullu starfi hjá rí­kinu. Kannski ætti ég bara að vera ánægður með að Daví­ð sé tilbúinn til að starfa í­ seðlabankanum á meðan einkageirinn berst um starfsmenn bankans.

Það er samt fleira með ólí­kindum á íslandi í­ dag. Nú hefur Alþingi ákveðið að fella niður skyldu til að auglýsa laus störf í­ stjórnarráðinu. í hinum karllæga heimi bitnar þetta lí­klega frekar á konum. Karlrembur mega senda blómakörfur og þakkarskeyti til Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks. Hvað varð annars um jafnréttislög Magnúsar Stefánssonar sem Samfylkingin vildi samþykkja fyrir kosningar? Þegar flokkurinn er kominn í­ rí­kisstjórn eru loforðin gleymd. Ég  meina, frumvarpið er tilbúið og Ingibjörg Sólrún vildi koma því­ í­ gegn í­ arpí­l. Gæti verið að stjórnarflokkarnir eigi eftir að koma sér saman um málið?

Mér finnst það ágætis afrek hjá í­slenskum skipuleggjendum að koma fyrir á sama tí­ma stórum landsleik í­ kvennafótboltanum, kvennahlaupi íSí og útskrift frá Hí.

Ég uppgvötaði það í­ gær að sumarið í­ ár er það fyrsta sí­ðan ég byrjaði að selja mig á almennum vinnumarkaði sem ég vinn ekki í­ KB. Ég vann fimm sumur í­ KB (Kaupfélaginu) 1999-2003 og þrjú sumur í­ KB banka 2004-2006. Nú vinn ég hjá Kaupþing. Smám saman er ég að komast inn í­ mosfellska bankamenningu. Hún er aðeins frábrugðin þeirri borgfirsku.