Hér er pistill sem Kolbrún Bergþórsdóttir skrifar í moggann í dag:
Mannréttindaráð Reykjavíkurborgar er sérstakt fyrirbæri sem þarfnast greinilega nánari rannsóknar. Á sparnaðartímum, eins og nú eru, þá gengur ekki að ríki og borg hafi fólk á fullum launum við að fá galnar hugmyndir sem það ætlast til að tekið verði mark á og hleypt í framkvæmd eins og ekkert sé sjálfsagðara.
Mannréttindaráð hefur nú komist að þeirri niðurstöðu að boðskapur kristinnar trúar um að maður eigi að elska náungann eins og sjálfan sig, fyrirgefa óvinum sínum og muna að sælla sé að gefa en þiggja sé vafasamur og særandi fyrir minnihlutahópa og ekki beri að breiða hann út í leik- og grunnskólum borgarinnar. Bænahaldi, sálmasöng og „listsköpun í trúarlegum tilgangi“ innan veggja skóla verður úthýst, nái tillögur þessa furðuráðs fram að ganga. Væntanlega þýðir þetta að mörg fallegustu trúarlög sem þjóðin á hætta að hljóma í skólum fyrir jól.
Vandséð er hvernig kennarar ætla framvegis að útskýra tilgang jólanna fyrir ungum nemendum sínum ef þeir mega ekki minnast á Guð og Jesúbarnið án þess að eiga á hættu að vera sakaðir um að stunda trúboð og innrætingu og skaða þannig illilega áhrifagjarnar sálir. Innan skólastofunnar munu jólin því verða hátíð umbúða, haldin Mammoni til dýrðar.
Framvegis verða kennarar að gæta sín því orðin „Guð“ og „Jesús“ verða talin særandi og vanvirðandi fyrir alls kyns minnihlutahópa. Kennarar munu því fara að stunda sjálfsritskoðun því ekki vilja þeir hætta á að fá áminningu yfirvalda fyrir að hafa brotið reglur með því að tala af sér og minnast á almættið.
Nú vill svo til að vestræn siðmenning er grundvölluð á kristinni trú. Listasagan, bókmenntasagan og tónlistarsagan er undirlögð af kristnum gildum. Það er ekki hægt að skilja vestræna menningu nema þekkja sögur Biblíunnar. Öfgamönnunum í Vantrú kann að gremjast að listamenn skuli hafa verið svo uppteknir af Guði og Kristi að þeir hafi skapað ódauðleg listaverk kristinni trú til dýrðar. En þannig er það nú samt. Vantrúin fær því í engu breytt. Er það ekki einmitt eitt af hlutverkum skólans að mennta börn með því að kynna þeim þá merku menningar- og listasögu sem hvílir á kristnum grunni? Þeir sem þekkja þá menningu alls ekki teljast ekki sérlega vel menntaðir.
Hvernig kemst jafn vitlaus og illa grunduð ályktun upp á borð, eins og sú sem kemur frá mannréttindaráði? Er ekki einhver innan mannréttindaráðs sem hefur næga skynsemi til að benda félögum sínum á hvers lags vitleysa er þarna á ferð? Og ætla borgarfulltrúar að taka undir þennan furðulega gjörning? Hvar er dómgreind þeirra? Sefur hún föstum svefni?
Nú þarf skynsamt fólk að segja stopp við vitleysunni
Það er skemmst frá því að segja að Kolbrún dregur ekki eina rétta ályktun af tillögum Mannréttindaráðs í öllum pistlinum. Best að búta þetta svolítið niður til þess að auðvelda útskýringar.
Á sparnaðartímum, eins og nú eru, þá gengur ekki að ríki og borg hafi fólk á fullum launum við að fá galnar hugmyndir sem það ætlast til að tekið verði mark á og hleypt í framkvæmd eins og ekkert sé sjálfsagðara.
Fólk sem situr í nefndum og ráðum á vegum borgarinnar fá ekki full laun fyrir það.
Mannréttindaráð hefur nú komist að þeirri niðurstöðu að boðskapur kristinnar trúar um að maður eigi að elska náungann eins og sjálfan sig, fyrirgefa óvinum sínum og muna að sælla sé að gefa en þiggja sé vafasamur og særandi fyrir minnihlutahópa og ekki beri að breiða hann út í leik- og grunnskólum borgarinnar.
Þetta er akkúrat ekki niðurstaða Mannréttindaráðs, eins og þeir sem hafa annars vegar lesið tillögurnar og hins vegar fylgst með því sem fulltrúar ráðsins hafa sagt vita. Hin svokölluðu kristnu gildi, sem eru í raun almennt siðferði, sem Kolbrún telur upp munu áfram verða leiðarljós í skólastarfi. Það er óheiðarlegt að stunda svona málflutning hann gengur í berhögg við níunda boðorðið, en ég stóð í þeirri trú að kristið fólk eins og Kolbrún mætti helst ekki brjóta þau.
Bænahaldi, sálmasöng og „listsköpun í trúarlegum tilgangi“ innan veggja skóla verður úthýst, nái tillögur þessa furðuráðs fram að ganga
Er bænahald eðlilegur hluti af skólastarfi?
Væntanlega þýðir þetta að mörg fallegustu trúarlög sem þjóðin á hætta að hljóma í skólum fyrir jól.
Nei. Eins og ítrekað hefur komið fram mun þetta ekki hafa nein áhrif á jólaundirbúning í skólum nema að því leytinu að prestar munu ekki koma í heimsóknir og nemendur fara ekki í kirkju á skólatíma.
Vandséð er hvernig kennarar ætla framvegis að útskýra tilgang jólanna fyrir ungum nemendum sínum ef þeir mega ekki minnast á Guð og Jesúbarnið án þess að eiga á hættu að vera sakaðir um að stunda trúboð og innrætingu og skaða þannig illilega áhrifagjarnar sálir. Innan skólastofunnar munu jólin því verða hátíð umbúða, haldin Mammoni til dýrðar.
Vandséð er hvernig Kolbrúnu er stætt á svona bulli á meðan hún er á launum hjá Morgunblaðinu. Það er nefnilega hluti af kristinfræðslu og almennri fræðslu að útskýra fyrir börnum af hverju kristnir halda upp á kristsmessu og engum hefur dottið í hug að banna það, þrátt fyrir ítrekaðar lygar (og munið eftir níunda boðorðinu) kristinna einstaklinga að því lútandi. Og svo það sé ítrekað, tillögurnar munu ekki hafa nein áhrif á jólaundirbúning skóla.
Framvegis verða kennarar að gæta sín því orðin „Guð“ og „Jesús“ verða talin særandi og vanvirðandi fyrir alls kyns minnihlutahópa. Kennarar munu því fara að stunda sjálfsritskoðun því ekki vilja þeir hætta á að fá áminningu yfirvalda fyrir að hafa brotið reglur með því að tala af sér og minnast á almættið.
Einfaldlega rangt. Eins og þeir sem hafa lesið tillögurnar og heyrt skýringar fulltrúar Mannréttindaráðs vita.
Nú vill svo til að vestræn siðmenning er grundvölluð á kristinni trú. Listasagan, bókmenntasagan og tónlistarsagan er undirlögð af kristnum gildum. Það er ekki hægt að skilja vestræna menningu nema þekkja sögur Biblíunnar. Öfgamönnunum í Vantrú kann að gremjast að listamenn skuli hafa verið svo uppteknir af Guði og Kristi að þeir hafi skapað ódauðleg listaverk kristinni trú til dýrðar. En þannig er það nú samt. Vantrúin fær því í engu breytt.
Þetta með siðmenninguna er reyndar umdeilt, og að mínu mati rangt. Mér fróðari menn hafa skrifað um þetta. Ég þakka svo Kolbrúnu fyrir að skilgreina mig sem öfgamann en ég kannast reyndar ekki við þessi viðhorf sem hún gerir trúleysingjum upp. Hvorki hjá mér né öðrum, innan og utan Vantrúar. Þakið í Sixtándu Kapellunni varð ekkert ljótt eða ómerkilegt að mínu mati þegar ég áttaði mig á trúleysi mínu. En þetta er hið venjubundna skot á trúleysingja sem fylgir umræðum skoðanasystkina Kolbrúnar. Þau virðast ekki getað fjallað um þetta mál án þess að reyna að sparka svolítið í okkur líka.
Er það ekki einmitt eitt af hlutverkum skólans að mennta börn með því að kynna þeim þá merku menningar- og listasögu sem hvílir á kristnum grunni? Þeir sem þekkja þá menningu alls ekki teljast ekki sérlega vel menntaðir.
Jú, það er einmitt eitt af hlutverkum skólanns. Og því verður ekki breytt, eins og þeir sem hafa lesið tillögurnar og heyrt skýringar fulltrúar Mannréttindaráðs vita. Reyndar hefur Mannréttindaráð yfir höfuð ekki vald til þess að skipta sér af því hvað kennt er í skólum borgarinnar, frekar en reyndar borgaryfirvöld yfirhöfuð nema að mjög takmörkuðu leyti.
Nú þarf skynsamt fólk að segja stopp við vitleysunni
Nákvæmlega. Það hefur nefnilega verið alveg rosaleg vitleysa í gangi í þessari umræðu. Og grein Kolbrúnar virkar á mig eins og samantekt af öllum þeim of- og rangtúlkunum og útúrsnúningum á tillögum mannréttindaráðs sem fengið hafa að hljóma frá boðberum hinna frábæru kristinni gilda. Ég er þakklátur Kolbrúnu fyrir þennan pistil sinn.